เมียเจ๊ Vol.2 [kdn x osw]
“อิเจ๊! อิเหี้ย!!”
ผ่านไปหลายวันแดเนียลตัดสินใจเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนั้นให้รุ่นน้องอย่างแดฮวีฟัง
และแน่นอนว่ารีแอคชั่นที่ได้กลับมาไม่ได้ต่างไปจากที่คิดเท่าไหร่
กะเทยร่างใหญ่ปากแดงแต่งตาหนากรอกตามองบนก่อนจะยกแก้วเหล้าในมือดื่มอย่างไม่สนใจเสียงโวยวายของอีกคน
“มึงนี่มันทำสถาบันกะเทยเสื่อมเสียจริงๆ
ไล่ออกจากการเป็นกะเทยดีไหม!!”
“มึงเป็นนายกสมาคมกะเทยหรือไงยะนังหวี! แล้วอีกอย่างกูก็ไม่ได้เริ่ม”
“แต่มึงก็ต่อรอบสองรอบสาม!!”
“ก็กูติดใจ
จะทำไม เมียกูออกจะหล่อ”
แดฮวีทิ้งตัวลงไหลไปกับโซฟาพร้อมยกมือขึ้นกุมหัวตัวเอง
ปวดหัวกับอิกะเทยยักษ์นี่จังเลยค่ะแม่
แดเนียลวางแก้วเหล้าลงบนโต๊ะตรงหน้าก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาพบกับรอยยิ้มหล่อของคนที่เขาเพิ่งพูดถึง
ซองอูทิ้งตัวลงข้างแดเนียลที่ว่างอยู่ก่อนจะถูกคนตรงหน้ากดจูบริมฝีปากเบาๆ
“ทำไมมาช้า?”
“หาคีย์การ์ดไม่เจอเลยเสียเวลาน่ะครับ”
“เจ๊ก็บอกแล้วไงว่าให้วางไว้ในที่ที่สังเกตง่ายๆ
ดื้อนะคะน้องซองอูขา”
“ไม่ได้ดื้อซะหน่อย
ก็คนมันขี้ลืม..”
ซองอูว่าพร้อมใบหน้าหงอยนั่นทำเอาแดเนียลต้องกดจูบลงไปเน้นๆด้วยความหมั่นเขี้ยว
แดฮวีที่ได้ยินบทสนทนานั่นคว้าไหล่แดเนียลให้หันมาคุยกับตัวเองก่อนจะเอ่ยถามออกไป
“อะไร
นี่ย้ายมาอยู่ด้วยกัน?”
“เปล่าค่ะกะเทย
แค่เมื่อเช้าเรียกน้องซองอูมานอนกกแก้เหงา มึงจะทำไม”
“อิเจ๊! นี่มึงยังไง จริงจัง?”
“ก็เมียกูน่ารัก
จะจริงจังแล้วยังไงคะกะเทย!”
แดฮวีอยากจะกรี๊ดใส่หูอิเจ๊นี่ให้รู้แล้วรู้รอด
คนที่นั่งนิ่งและฟังมาสักพักอย่างมินฮยอนได้แต่หัวเราะและยกน้ำเปล่าขึ้นดื่มช้าๆ
อยากจะมีส่วนร่วมในวงเหล้า แต่คนมันแพ้เหล้าก็ทำได้แค่ดื่มน้ำเปล่านั่นแหละ
คูลดีป่ะล่ะ
“ซองอูจะดื่มอะไรไหม”
“ไม่ล่ะครับพี่มินฮยอน”
“อิมิน
ถึงจะเทิร์นเมีย แต่นี่เมียกูนะคะ”
“ครับๆ
ใครจะกล้ายุ่งกับเด็กเจ๊วะ”
“ดีลค่ะสามี
รอนี่ก่อนนะคะซองอู เจ๊ขอไปเข้าห้องน้ำแปบนึง”
ซองอูยกยิ้มและถูกคนตัวใหญ่กว่าบีบแก้มสักที
แดฮวีย้ายตัวเองมานั่งแทนที่ของแดเนียลแทบจะทันทีที่แดเนียลลุกออกไป
คนโดนจู่โจมหันไปมองพร้อมรอยยิ้มที่ไม่มีใครปฏิเสธได้เลยว่าโคตรหล่อ!
“พี่ซองอูขา
หนูถามพี่จริงๆนะคะ”
“ครับ?”
“พี่เป็นเมียอิเจ๊ยักษ์นั่นจริงๆเหรอคะ”
“อ่า..ก็ใช่ครับ”
“กรี๊ด!! บัดสีๆๆ ทำไมคะทำไม! ทำไมคนหล่อๆแบบพี่ต้องไปเลือกเสียตัวและอนาคตให้อิเจ๊นั่นด้วย!”
ซองอูทำได้แค่หัวเราะแห้ง
จริงอยู่ที่เขาน่ะหน้าตาดี
ใครๆก็พูดกันว่ารูปหน้าของเขาเพอร์เฟคราวกับพระเจ้าจงใจปั้นขึ้นมา
แต่จะให้เขาทำยังไงในเมื่อใจของเขาเลือกที่จะมาทางนี้
และอีกอย่างพี่แดเนียลก็เทคแคร์เขาดีตลอดหลายวันที่รู้จักกันมาเลยนี่นา
“ขอโทษนะคะ”
เสียงของหญิงสาวที่ดังแทรกเข้ามาเรียกสายตาของทุกคนบนโต๊ะให้หันไปมอง
หญิงสาวรูปร่างดีหน้าตาสละสลวยส่งยิ้มให้กับคนที่นั่งอยู่บนโซฟาตัวใหญ่
แดฮวีรู้ดีว่ายัยคนนี้ไม่ได้ยิ้มให้เขาแน่นอน
เขาหันไปมองซองอูก่อนจะตวัดสายตาไปหาชะนีตรงหน้า
“ขอชนแก้วได้ไหมคะ?”
“ไม่ได้ค่า! นี่ผัวฉันค่ะชะนี”
“เอ่อ..ไม่ใช่นะครับ”
ซองอูปฏิเสธแต่ก็ไม่ได้ตกลงที่จะชนแก้วกับหญิงสาวคนนั้น
เธอขยับเข้าไปใกล้ก่อนจะถือวิสาสะนั่งลงบนที่ว่างข้างกายของชายหนุ่มที่เป็นเป้าหมายของเธอ
“ถ้าไม่ใช่ผัวของตุ๊ดเด็กนี่ก็แปลว่าชนแก้วกับฉันได้ใช่ไหมคะ?”
“กรี๊ด!! อิชะนี!!
เรียกกูว่าตุ๊ดเด็กเหรอ?”
“ฉันจะคุยกับสุดหล่อคนนี้
ไม่ใช่แก”
“อินี่!!”
“ซองอู”
เสียงเข้มที่ดังขึ้นเรียกให้ทุกคนหันไปมอง
เสียงที่เคยดัดจนแหลมแสบหูก่อนหน้านี้เข้มจนมินฮยอนต้องหันหน้าหนีไปอีกทาง
แดฮวีมองตรงไปที่แดเนียลก่อนจะลุกขึ้นไปขนาบข้างและฟ้องทันที
“เจ๊ๆ
อิชะนีนี่มันจะดีลพี่ซองอู”
“นี่..เมียคุณเหรอคะ?”
หญิงสาวแสร้งทำไม่สนใจคนมาใหม่และหันไปถามซองอูที่ตอนนี้ทำท่ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก
เขาหันไปมองแดเนียลที่ตอนนี้ดูจะหงุดหงิดไม่น้อย
แขนของหญิงสาวยังคงเกาะอยู่ที่แขนของเขา ซองอูแกะแขนของเธออกและเอ่ยตอบกลับไป
“ม..ไม่ใช่เมีย”
“อ้าว?
กะเทยสองคนนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับคุณเลยเหรอคะ?”
“คือ..”
“กูเป็นผัวมัน”
เสียงของแดเนียลที่ดังขึ้นทำหญิงสาวหันไปมองด้วยแววตาไม่เชื่อหู
เธอยกมือปิดปากและหัวเราะด้วยจริตที่น่าตบสุดๆในสายตาของแดเนียล
หญิงสาวหันไปมองซองอูก่อนจะเอ่ยถาม
“นี่มุกเหรอคะ?
ตลกจัง”
“ไม่ใช่..ผมเป็นเมียพี่แดเนียลจริงๆ”
“คะ?”
“ผมเป็นเมียเจ๊เอลลี่ครับ”
ซองอูว่าก่อนจะเดินไปสวมกอดเอวหนาที่ยืนหน้านิ่งอยู่ตรงหน้า
ช้อนตามองอีกคนและหลุบตาต่ำเมื่อสายตาไม่พอใจถูกส่งกลับมา หญิงสาวลุกขึ้นด้วยความขายหน้าก่อนจะกระทืบเท้าแรงๆ
“กรี๊ด!! นี่มันบ้าอะไรกันห๊ะ!!”
“หุบปากแล้วไสหัวออกไปซะ”
“ทุเรศ!! ทุเรศสุดๆ!!”
“คนที่ทุเรศมันผู้หญิงแบบเธอที่มาเกาะแกะจะเอาผู้ชายไปนอนด้วยต่างหาก!!”
“กรี๊ด!!”
“หุบปาก! ก่อนที่ฉันจะเรียกคนมาลากเธอออกไป”
เสียงกรีดร้องของเธอเรียกให้คนทั้งร้านหันมามอง
หญิงสาววิ่งออกไปด้วยความหงุดหงิดราวกับคนคลั่ง แดเนียลถอนหายใจก่อนจะหันไปมองรอบๆร้านและฉีกยิ้มให้กับทุกคนในร้าน
“ไม่มีอะไรค่า
สนุกกันต่อเนอะ เจ๊ขอโทษที่ทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายนะคะ”
แดเนียลหันกลับมามองซองอูที่ยืนหูลู่ตาตกอยู่ตรงหน้าก่อนจะหุบยิ้มแทบจะทันที
คนตัวเล็กกว้าช้อนตามองราวกับกำลังสำนึกผิด แดเนียลคว้าข้อมือเล็กและกระชากอย่างแรงจนร่างเล็กถลาชนหน้าอกของเขา
ใบหน้าหล่อที่เสริมเติมแต่งจนดูเฉี่ยวก้มลงกระซิบบอกอีกคนเสียงเข้ม
“ตามมาที่หลังร้าน”
ซองอูเดินไปที่หลังร้านตามที่อีกคนบอก
ภาพของคนตัวใหญ่ที่ยืนสูบบุหรี่พร้อมตวัดแววตาที่ไม่ว่ามองกี่ทีก็รู้ว่าอีกคนกำลังโกรธ
คนตัวเล็กก้มหน้าเดินเข้าไปราวกับคนที่ทำอะไรผิดมาอย่างไรอย่างนั้น
แดเนียลทิ้งก้นบุหรี่ลงพื้นและเหยียบมันจนดับก่อนจะเอ่ยบอกอีกคนเสียงนิ่ง
“ถอดกางเกงแล้วหันหลังมา”
“ครับ?!”
“ฉันจะไม่พูดซ้ำ”
ซองอูลอบกลืนน้ำลายด้วยความกลัว
แดเนียลในตอนนี้นั้นน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก มือเล็กค่อยๆเลื่อนลงไปจับที่เข็มขัด
ปลดมันออกด้วยความลังเล รูดซิปกางเกงลงและดึงกางเกงพร้อมชั้นในลงพร้อมกัน
ร่างเล็กค่อยๆหันหลังให้คนตรงหน้า
แดเนียลหยิบแท่งกลมขนาดเล็กสีดำออกมาก่อนจะกดหลังเล็กให้โน้มตัวลงไป
กดแท่งกลมสีดำนั่นเข้าไปในช่องทางรักของอีกคนและก้มลงกระซิบข้างหูเล็ก
“ใส่นี่ไว้แล้วอย่าคิดจะเอาออก
ไม่งั้นฉันลงโทษนายแน่”
“อึก...ครับ”
แดเนียลว่าก่อนจะฟาดมือลงบนก้นกลมแรงๆสักที
เขาผละตัวเองออกมาและเดินเลี่ยงกลับเข้าไปในร้าน
ซองอูรีบสวมใส่กางเกงก่อนที่จะมีใครมาเจอและรีบสาวเท้าเดินตามอีกคนเข้าไปในร้าน
ดูยังไงก็รู้ว่าอีกคนยังไม่หายโกรธเขาแน่ๆ
แต่ไอ้สิ่งที่อยู่ในตัวเขาตอนนี้มันทำให้เขาเดินลำบากซะจริง
“พี่แดเนียล
อ๊ะ!!”
ซองอูยกมือขึ้นปิดปากตัวเองทันทีที่สิ่งที่อยู่ในร่างสั่นจนเขาเผลอส่งเสียงร้องออกไป
แรงสั่นของมันแทบทำเอาขาบางยืนไม่อยู่
แดเนียลหันกลับมามองพร้อมส่งยิ้มให้และยกมือชูสิ่งที่เขาถือไว้ให้อีกคนดูก่อนจะเอ่ยด้วยรอยยิ้ม
“อยู่ที่ร้านให้เรียกเจ๊ว่าเอลลี่นะคะน้องซองอู
ไม่งั้นจะโดนแบบนี้นะ ทำตัวน่ารักเข้าไว้ล่ะ ถ้าไม่อยากโดนแบบเมื่อกี้อีก
เข้าใจนะคะ”
“ค..ครับ”
แดเนียลดึงแขนอีกคนให้เดินกลับไปที่โต๊ะและดันร่างเล็กให้นั่งลงบนโซฟาเดี่ยวตรงข้ามกับมินฮยอน
ร่างใหญ่ทิ้งตัวนั่งลงข้างแดฮวีและยกขาขึ้นไขว่ห้างก่อนจะหยิบแก้วเหล้าขึ้นมาดื่ม
“อิเจ๊
เรียกพี่ซองอูไปหลังร้านทำไมยะ!”
“เรื่องของผัวเมีย
อย่ายุ่ง!”
“เอ๊ะอิเจ๊นี่!!
อย่าบอกนะว่าเรียกออกไปกินตับน่ะห๊ะ!”
“โอ๊ย!! อินี่ก็คิดได้เรื่องเดียว
แดกเหล้าไปจะได้เลิกเสือก!”
ซองอูที่นั่งนิ่งหยิบแก้วเหล้าที่มินฮยอนส่งให้ขึ้นมาดื่ม
ท่าทางเงียบสงบนั่นทำเอาแดฮวีที่อยากรู้ยิ่งอยากรู้มากเข้าไปอีก
ร่างเล็กของกะเทยเด็กขยับเข้าไปใกล้คนหน้าหล่อก่อนจะเอ่ยถามเสียงดัง
“โดนอิเจ๊เอามาเหรอคะพี่ซองอู”
“ม..ไม่ใช่นะ”
“แล้วนั่งเงียบขนาดนี้คือยังไงคะ?
อิเจ๊มันด่าพ่อล่อแม่มารึไง!”
“ขอโทษนะครับ”
เสียงทุ้มที่ดังขึ้นเรียกสายตาให้คนทั้งโต๊ะหันไปมอง
ซองอูเงยหน้าขึ้นก็พบกับชายหน้าตาดียืนถือแก้วเหล้าอยู่
ชายคนนั้นส่งยิ้มให้เขาและนั่นทำให้เขาต้องหันไปมองแดเนียลที่ยกแก้วเหล้าดื่มเหมือนไม่สนใจแต่แววตาคมกลับมองมาที่เขาไม่วางตา
“ผม..เหรอครับ?”
หันกลับไปถามอีกคนพร้อมชี้มาที่ตัวเองเพื่อความแน่ใจ
ชายหน้าตาดีตรงหน้าพยักหน้าพร้อมรอยยิ้มก่อนจะเอ่ยตอบกลับ
“คุณนั่นแหละครับ
ผมขอชนแก้วได้ไหม?”
“เอ่อ...ครั-
ฮ๊ะ! อ๊ะ..”
ร่างเล็กสะดุ้งเฮือกเมื่อรู้สึกได้ถึงแรงสั่นจากด้านในช่องทางอย่างรุนแรง
ซองอูพยายามควบคุมตัวเองให้นั่งนิ่งๆก่อนจะตวัดสายตาไปมองคนที่ยังดื่มเหล้าแต่กลับแอบอมยิ้มอย่างนึกสนุก
ร้ายกาจ!
“ว่าไงครับ?”
“ได้..ครับ”
ซองอูว่าก่อนจะยกแก้วขึ้นชนกับแก้วอีกคน
แรงสั่นในร่างกายเพิ่มมากขึ้นแต่ซองอูยังฝืนดื่มเหล้าเข้าไปและตวัดสายตามองอีกคนอย่างไม่ยอมแพ้
แดเนียลยกยิ้มมุมปากและยกแขนขึ้นกอดอกมองอีกคนเพื่อรอดูว่าซองอูจะทำอย่างไรต่อไป
“คุณชื่ออะไรเหรอครับ?”
“องซอง
อ๊ะ!! อึก..”
“ครับ?”
ซองอูกัดปากแน่นเมื่อแรงสั่นในร่างกายมันรุนแรงจนร่างเล็กสั่นสะท้าน
ดวงตาฉ่ำน้ำและหันไปมองคนตัวใหญ่ที่โชว์รีโมทและกดปุ่มบนนั้นทำให้มันเดี๋ยวก็เบาเดี๋ยวก็แรง
ซองอูสะดุ้งสุดตัวเมื่อแดเนียลลดระดับจนหยุดก่อนจะเร่งจนสุด ร่างเล็กถลาเข้าหาคนที่เข้ามาถามชื่อจนทำให้แดฮวีต้องมองอย่างตกใจ
“ว๊าย! พี่ซองอู!
มาเกาะแกะผู้แบบนี้ได้ไงคะ!!”
“อึก..อ๊ะ....”
“กรี๊ด! บัดสีๆๆ เสียงอึ๊อ๊ะนี่มันอะไร๊!”
“ไหวหรือเปล่าครับ?
หรือว่าคุณจะเมา?”
ซองอูส่ายหัวปฏิเสธคนถามก่อนจะตวัดส่ายตามองเจ้าของร้านที่ตอนนี้เดินเข้ามาประชิดตัวเขา
รั้งแขนบางจนผละออกจากร่างของชายแปลกหน้าที่เขามาตีสนิท
“ตายแล้ว!! น้องซองอูเมาหนักแล้วนะคะเนี่ย”
“พ..พี่เอลลี่”
“ไปค่ะ
เดี๋ยวเจ๊พาไปนอนพักที่ห้องเจ๊ชั้นสองเนอะ”
“อึก..ครับ”
แดเนียลยกอีกคนขึ้นอุ้มในท่าเจ้าสาว
ซองอูซบใบหน้าหล่อลงบนอกกว้างของอีกคนพร้อมส่งสายตาเว้าวอนไปให้
แดเนียลยกร่างเล็กไปที่ชั้นสองของร้านซึ่งเป็นที่สำหรับแขกวีไอพีและลึกเข้าไปเป็นห้องพักของเขาที่เอาไว้ใช้ยามที่จำเป็น
หรือก็คือเอาไว้ล่อผู้นั่นแหละค่า!!
ร่างเล็กถูกเหวี่ยงลงเตียงแทบจะทันที
ซองอูนั่งคุกเข่าตัวสั่นเทิ้มตาฉ่ำน้ำมองไปที่แดเนียล คนตัวใหญ่กว่ายกรีโมทขึ้นมาก่อนจะเร่งความแรงจนสุด
นั่นทำเอาซองอูสะดุ้งสุดตัว
“อ๊า!! อึก..อ๊ะๆๆ พ..พี่เอลลี่”
“ตอนนี้เรียกแดเนียลได้”
“อึก..ย..หยุดนะ
ซี๊ดด ผมเสียว”
“ก็เสือกร่านไปชนแก้วกับไอ้เหี้ยนั่นทำไม”
“ก..ก็พี่ไม่ได้ว่า
อ๊ะๆๆ”
แดเนียลพ่นหัวเราะออกมาทางจมูกก่อนจะถอดเสื้อสูทของตัวเองออกเหลือเพียงเสื้อกั๊กตัวในและเสื้อเชิ้ต
เดินตรงเข้าไปหาร่างเล็กจับใบหน้าหล่อให้เงยขึ้นมาก่อนจะก้มลงกัดปากเล็กที่เชิดขึ้นด้วยแรงอารมณ์เบาๆ
“ไม่ได้ว่าก็ไม่ได้หมายความว่ามึงจะแรดได้นะซองอู”
“อึก..ผมขอโทษ”
“ตั้งแต่อิชะนีนั่นยันไอ้เหี้ยเมื่อกี้แล้วนะ”
“อ๊ะ..อื้ออ...น...น้องขอโทษ”
แดเนียลกดจูบลงไปบนกลีบปากแดงที่เผยอขึ้นอย่างยั่วยวน
บดจูบขยี้เสียแรงจนเจ็บไปหมด แต่ซองอูกลับรั้งต้นคอแกร่งให้เข้าหามากขึ้น
ยกตัวขึ้นตามริมฝีปากที่พยายามจะผละออกไป ซองอูส่งเสียงครางฮือในลำคออย่างขัดใจ
“ไม่...จูบ...จูบน้อง”
“มึงมันร่านซองอู”
“อึก..ก็มีผัวคนเดียว”
แดเนียลยกยิ้มก่อนจะดันอีกคนให้ล้มตัวลงนอนบนเตียง
ปลดเข็มขัดและรั้งกางเกงลงไปที่หน้าขา จับแกนกายรูดรั้งแรงๆ
แต่ร่างเล็กกลับซุกซนคลานเข้ามาหาเขา
คว้าแท่งร้อนรูดช้าๆก่อนจะอ้าปากกลืนมันเข้าไปจนสุดคอก่อนจะผงกหัวรูดขึ้นลงอย่างเอาแต่ใจ
“อื้มมม”
“ซี๊ดด..กูอยากรู้จริงๆว่ามึงร่านแบบนี้มานานหรือยัง”
มือหนากดหัวเล็กให้เข้ามาชิดกายใหญ่ก่อนจะขยับเอวกระแทกแกนกายเข้าออกในปากร้อนแรงๆ
ซองอูครางอ่อกในคอเพราะแท่งเนื้อที่กระแทกเข้ามาจนแทบสำลัก
มือเล็กยกขึ้นดันหน้าขาแข็งแรงเอาไว้แต่แดเนียลก็ไม่สน เขาขยับเอวกระแทกถี่ๆก่อนดึงออก
หยาดน้ำลายไหลยืดจากส่วนปลายแกนกายของเขาไปที่ปากเล็ก
ซองอูยกตัวขึ้นถอดกางเกงออกไปและหันหลังโก่งโค้งให้อีกคนอย่างยั่วยวน
แดเนียลเกี่ยวนิ้วเข้าที่สายของเซ็กซ์ทอยที่ยังสั่นไม่หยุดก่อนจะยัดเข้าไปให้ลึกขึ้นกว่าเดิม
“อ๊ะๆๆ
อึก..อ..เอาของพี่”
“หึ”
แดเนียลดึงแท่งกลมสีดำออกจากช่องทางของซองอู
จับแกนกายจ่อที่ปากทางเข้าก่อนจะกระแทกเข้าไปทีเดียวจนสุดลำ
ซองอูสะดุ้งเฮือกกระตุกเกร็งปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นออกมาทั้งๆที่อีกคนไม่ทันจะได้ขยับตัวหรือแตะต้องแกนกายสีชมพูน่ารักนั่นด้วยซ้ำ
แดเนียลยกยิ้มก่อนจะฟาดมือลงบนก้นนิ่มจนเป็นรอยมือ
“อ๊ะ!!”
“เสียวมากเหรอวะ
แค่เสียบเข้าไปก็แตกแล้วเนี่ย”
“อ..เอา...เอาน้อง”
“เออ
รู้แล้วน่า”
แดเนียลว่าก่อนจะยกสะโพกอีกคนให้ขึ้นสูง
ขยับเอวกระแทกเข้าออกช้าๆ ทุกครั้งที่กายใหญ่กระแทกเข้ามา
มันเสียวและจุกจนห้ามเสียงครางไว้แทบไม่อยู่ ซองอูกำผ้าปูที่นอนแน่นก่อนจะเริ่มขยับเอวกระแทกกายใหญ่กลับไปตามความต้องการของตัวเอง
เสียงเนื้อกระทบเนื้อเริ่มดังและรุนแรงขึ้น
มือหนาบีบเค้นก้นนิ่มและฟาดลงไปไม่ยั้งจนก้นขาวเริ่มช้ำเพราะแรงตบของอีกคน
“อ๊ะๆๆ
ซี๊ดด...ช..ชอบพี่..ด..แดเนียล”
“อื้ม..กูก็ชอบมึง...ซี๊ดด”
แดเนียลขยับแกนกายรัวแรงก่อนจะดึงออกดังพล่อก
จับร่างเล็กอุ้มจนลอยหวือและพาอีกคนไปที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง
จับใบหน้าหล่อให้หันไปทางกระจกก่อนจะสอดกายเข้าไปทีเดียวจนสุด
ร่างเล็กถลาจนใบหน้านั่นแนบชิดกระจกเงา
แดเนียลขยับกายต่อทันทีโดยไม่เว้นระยะให้อีกคนได้ปรับตัว
“อ๊า!! อ๊ะๆ..อึก...เสียว”
“ซี๊ดด..มองกระจกสิ...มองหน้าตัวเองเวลาโดนกูเอา”
ซองอูดันตัวออกจากกระจกเงาตรงหน้าก่อนจะช้อนตามองตัวเองผ่านกระจก
ใบหน้าที่แดงซ่านกับแววตาที่บ่งบอกได้ดีว่ากำลังสุขสมเพียงใดทำเอาร่างเล็กเผลอเกร็งตัว
แรงตอดรัดที่ด้านหลังทำให้แดเนียลแทบคลั่ง เขารั้งเอวบางเข้ามาแนบตัวก่อนก้มลงไล้เลียไปตามใบหูเล็กและขบเม้มมันเบาๆ
“อื้ออ...”
“มึงน่าเอาแค่ไหนรู้ตัวหรือยัง”
“อ๊ะๆๆ
ย..อย่าเพิ่งขยับ”
“ไอ้เหี้ยนั่นมันหวังจะฟันมึง
มึงรู้ตัวไหม”
“อ๊า! ย..อย่ากัด”
ซองอูร้องเสียงหลงเมื่อฟันคมกัดลงบนเนื้อขาวช่วงหัวไหล่ที่โผล่พ้นเสื้อออกมา
มือหนารวบเอวบางไว้ด้วยมือเดียว
ส่วนมืออีกข้างรั้งใบหน้าหวานให้เอียงคอก่อนจะขบกัดลงไปและสร้างรอยแสดงความเป็นเจ้าของร่างเล็กนี่จนทั่วลำคอ
เอวสอบขยับกระแทกรัวแรงไม่หยุด ร่างเล็กทำได้แค่ยกมือขึ้นโอบลำคอแกร่งด้านหลังและขยับเอวสวนกลับเบาๆ
“อ๊ะๆ..ซี๊ดด...พ..พี่แดเนียล”
“จำไว้ว่าผัวมึงมีแค่กู”
แดเนียลดึงกายออกก่อนจะเหวี่ยงร่างเล็กลงเตียงอีกครั้ง
จัดการถอดกางเกงตัวเองให้พ้นตัว นั่งลงบนเตียงและรั้งร่างเล็กมานั่งบนตักโดยหันหน้าไปทางเดียวกัน
ขาบางถูกอ้าออกกว้างและถูกอีกคนยกตัวขึ้นสูง
กดช่องทางคับแคบสีแดงช้ำลงบนแกนกายใหญ่ก่อนจะกดร่างเล็กลงมาทีเดียวจนสุดลำ
ลิ้นร้อนลากเลียไปตามรอยจูบสีช้ำก่อนจะช้อนตามองไปที่กระจกบานใหญ่ตรงหน้า
“ดูซะ
ตอนกูเข้าไปในตัวมึงมันเป็นยังไง”
“อึก..อ๊ะ...อ๊า!!”
เอวหนากระแทกกายเข้าออกในร่างเล็กรัวแรงจนอีกคนต้องทิ้งตัวพิงอกกว้าง
แขนแกร่งกอดรัดเอวเล็กเอาไว้แน่นและออกแรงกระแทกไม่หยุด ดวงตาฉ่ำน้ำมองไปยังกระจกบานใหญ่ปลายเตียง
ภาพแกนกายใหญ่ที่กระซวกเข้าออกในช่องทางรักของตัวเองทำเอาซองอูเสียวจนต้องหลับตาแน่น
“อื้อ..ม..มันเสียว
ซี๊ดด”
“มึงเป็นเมียใคร”
“อ๊ะๆ..พ...พี่แด..เนียล
อื้ออ”
“ใครเป็นผัวมึง”
“อ๊า!!! อ๊ะ..พี่...ด..แดเนียล”
“จำใส่หัวไว้ด้วยว่าอย่าร่าน!”
“อ๊า!!”
ซองอูร้องลั่นเมื่อเอวสอบกระแทกรัวแรงจนเกิดเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่น
มือบางคว้าเอาเรือนผมสีเทาเข้มของอีกคนไว้และขย้ำอย่างแรงด้วยความเสียว
แดเนียลไม่ได้สนใจความเจ็บที่ได้รับเพราะตอนนี้คงไม่มีอะไรน่าสนใจเท่าซองอูที่ตอดรัดเขาแน่นจนแทบบ้าแล้วล่ะ
ยกร่างเล็กออกจากตัวก่อนจะผลักคนที่แทบจะหมดแรงลงบนเตียงอีกครั้ง
จับขาที่ไร้เรี่ยวแรงขึ้นพาดบนข้อพับแขนก่อนจะสอดกายเข้าไปจนสุดในทีเดียว
ขยับเอวกระแทกรัวแรงจนร่างเล็กร้องครางออกมาไม่หยุด
“อึก..อ๊ะ...อ๊ะ
ซี๊ดด”
“อ่า...เมียจ๋า”
“อ๊ะ! ผ..ผัวครับ”
แขนเล็กยกขึ้นกอดคอแกร่งแน่นก่อนจะยกกายขึ้นเพื่อรอจูบจากอีกคน
แดเนียลก้มลงกัดปากเล็กก่อนจะบดขยี้กดจูบหนักหน่วง เอวสอบยังคงทำหน้าที่ไม่มีหยุด
ลิ้นร้อนของคนทั้งคู่เกี่ยวตวัดไปมาในโพรงปากอย่างไม่มีใครยอมใคร
ปลายทางความสุขใกล้เข้ามาอยู่รอมร่อ
แดเนียลยกขาซองอูข้างหนึ่งพาดบ่า
ขยับตัวลุกขึ้นชันเข่าและออกแรงกระแทกกายเข้าไปรัวแรง ร่างเล็กกรีดร้องออกมาอย่างสุขสม
ท่าที่ทำให้แกนกายใหญ่สามารถกระแทกจุดเสียวได้เน้นๆ แดเนียลกดจูบไปตามต้นขาขาวก่อนจะคว้าเอาแกนกายเล็กมารูดรั้งแรงๆ
ซองอูบิดเร่าไปมาด้วยความเสียวซ่าน
ร่างเล็กกระตุกเกร็งและปลดปล่อยความสุขออกมาเลอะผ้าปูและมือของแดเนียล
ร่างใหญ่เร่งสะโพกรัวแรงไม่ยอมแพ้
กดกายเข้าไปจนสุดกระแทกกายเล็กหนักหน่วง กระตุกเกร็งร่างหนาก่อนปลดปล่อยความสุขเข้าไปในร่างเล็ก
ซองอูสะดุ้งรับน้ำรักจำนวนมากที่พรั่งพรูเข้ามาในร่างกาย
แดเนียลถอนกายออกจากอีกคนก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างๆ
ยกแขนชันหัวตัวเองและมองดูอีกคนที่นอนหอบหายใจราวกับคนใกล้จะตาย
“ไงคะน้องซองอู”
“อึก..อย่าเพิ่งเป็นเจ๊เอลลี่ได้ไหม”
ซองอูว่าก่อนจะพลิกตัวสวมกอดเอวหนาและซบใบหน้าลงบนอกกว้าง
แดเนียลยกยิ้มก่อนจะกอดหัวอีกคนไว้แน่น ดวงตาฉ่ำน้ำช้อนมองอีกคนราวกับมีบางอย่างจะพูด
แดเนียลก้มมองก่อนจะยกมือขึ้นลูบหัวเบาๆและเอ่ยถาม
“มีอะไร?”
“พี่แดเนียล..หึงเหรอครับ”
“..คิดงั้นเหรอ?”
“ก็...เปล่าครับ”
แดเนียลยกยิ้ม
เขากดจูบลงบนกลุ่มผมสีดำของคนตรงหน้า
มือหนาลูบลงไปเบาๆก่อนจะเกี่ยวนิ้วเล่นกุ่มผมอีกคนไปมา
ซองอูเงยหน้ามองอีกคนอีกครั้งและนั่นทำให้แดเนียลหมั่นเขี้ยวจนต้องกดจูบลงไปบนกลีบปากแดงช้ำสักที
“แล้วถ้ากูหึง
มึงจะว่าไง?”
“...ไม่รู้สิครับ”
“กูก็ไม่รู้
รู้แค่ว่ากูไม่อยากให้ใครมายุ่งกับมึง และไม่อยากให้มึงไปยุ่งกับใคร”
“แล้ว..เป็นไปได้ไหมที่พี่จะเลิกเป็นกะเทย..”
แดเนียลดันตัวอีกคนออกก่อนจะขมวดคิ้วมอง
ซองอูมองหน้าแดเนียลที่ตอนนี้เดาไม่ถูกเลยว่ากำลังสับสนหรือกำลังโกรธ
คนอายุมากกว่าถอนหายใจก่อนจะเอ่ยถามออกไป
“แล้วถ้ากูเลิกไม่ได้ล่ะ?
มึงอายเหรอที่มีผัวเป็นกะเทย”
“เปล่าครับ
ผมชอบนะ ถ้าไม่ชอบผมคงไม่เข้าหาพี่หรอก”
“ทำพูดดีไปค่า
เจอกะเทยเอาจนเสียงแหบเสียงแห้ง ตูดก็แดงหมดแล้วเนี่ย”
“อ๊ะ! อย่าบีบ ฮื้อ..เจ็บ”
ซองอูร้องประท้วงเมื่ออีกคนบีบก้นที่แดงช้ำเพราะแรงตบอย่างแรง
แดเนียลขยับตัวขึ้นคร่อมอีกคนก่อนจะกดจูบลงไปบนกลีบปากแดงอีกครั้ง
จูบที่ไม่ได้รุนแรงเท่าครั้งก่อน หนำซ้ำยังอ่อนโยนจนหัวใจของซองอูเต้นถี่
แดเนียลผละจูบออกช้าๆก่อนจะยกมือขึ้นลูบหัวอีกคนเบาๆ
“กูเลิกไม่ได้หรอก
และกูก็ไม่ยอมปล่อยมึงด้วย รับได้ไหมที่กูเป็นแบบนี้”
“ได้สิครับ
มีแฟนสวยแต่เอวดุขนาดนี้”
“พูดดีไปค่า
และไม่ต้องมาตอแหลว่ากูสวยเลยค่ะอิเมีย กูหล่อ!”
“ปกติกะเทยก็ต้องชอบให้ชมว่าสวยไม่ใช่เหรอครับ?”
“โอ๊ย!! ไม่มีกะเทยที่ไหนอยากโดนเมียชมว่าสวยหรอกค่า
ผัวมึงหล่อค่ะอิน้องซองอู จบนะคะ!”
“ก็..หล่อจริงๆนั่นแหละครับ”
ซองอูว่าก่อนจะหัวเราะออกมา
แดเนียลยกยิ้มก่อนจะสวมกอดร่างเล็กเอาไว้แนบอก
ความอบอุ่นจากร่างกายของเขากำลังทำให้อีกคนใจเต้นแรง ใครจะเชื่อความเขาทั้งสองคนจะลงเอยกันแบบนี้
อาจจะฟังดูเหลือเชื่อแต่มันก็เป็นไปแล้วล่ะค่ะชะนี!
END
เจ๊เขายังคงคอนเซปเอวดุแต่ละมุนเช่นเคยนะคะ ฮือออ
เปลี่ยนเจ๊ไม่ได้หรอกค่ะ เจ๊มาทางนี้แล้ว แต่เจ๊จะมีเมีย ใครจะทำไม!!
เป็นตอนสุดท้ายเนอะ มีแค่สองตอนพอแง 5555555555
ฝากสกรีมในแท็ก #นอรซ ด้วยนะคะ
ขอบคุณที่ชอบเจ๊กันนะคะ ><
น้องเขินนนนนน
ตอบลบเจ๊เอลลี่รุนเเรงอ่าาา
ตอบลบเจ๊ๆๆๆๆ รุนแรงได้ใจเลยโง้ยยยยยยยยยยยยย
ตอบลบฮอรึกกก เจ้!!!!!!
ตอบลบ