Nerd (or not?) [1/2]
ในโลกการเรียนมหาวิทยาลัยที่มากมายไปด้วยผู้คน
จะมีคนสักกี่คนกันที่เป็นจุดสนใจของคนทั่วไป ถ้าไม่นับพวกดาวเดือนของคณะหรือมหาวิทยาลัย
ก็คงเป็นพวกรุ่นพี่ที่พ่วงตำแหน่งพี่ว้าก ไม่ก็พวกสันทนาการให้ความสุขกับน้องๆ
แต่กับคนๆหนึ่งที่ปฏิเสธการเข้าร่วมทุกตำแหน่งและทุกสิ่งที่ใครต่อใครเสนอมากลับกลายเป็นจุดสนใจไม่แพ้กัน
และนั่นทำให้เขารู้สึกเบื่อหน่าย เพราะนี่มันไม่ต่างอะไรกับชีวิตมัธยมของเขาเลย
“กูไม่เข้าใจเลยจริงๆว่ะ
ตำแหน่งเดือนก็ไม่ได้เป็น พี่ว้ากห่าเหวอะไรก็ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับมึง
แค่หน้าตาดีแม่งก็มีคนรู้จักเยอะแยะแล้วเหรอวะ”
“คิดว่ากูอยากให้ใครรู้จักนักหรือไง
แค่ช่วงม.ปลายก็น่าเบื่อจะแย่แล้ว คิดว่าเข้ามหาลัยมาจะสงบสุข
แต่แม่งไม่ได้ช่วยอะไรเลย”
“แหมคุณครับ
ก็เล่นปฏิเสธการเดทกับรุ่นพี่อดีตดาวมหาลัย ไหนจะปฏิเสธการเข้าประกวดดาวเดือน ทำตัวเหมือนพวกรุ่นพี่กากๆ
แต่หน้าตาแม่งเสือกดีทะลุความกากขนาดนั้นใครจะไม่รู้จัก องซองอู นิเทศการแสดงวะ”
เจ้าของชื่อได้แต่ถอนหายใจออกมา
ก็จริงที่เขาปฏิเสธทุกอย่างและทำตัวกากเกรียนไปวันๆ
ก็ตั้งแต่ตอนจบม.ปลายที่เขาได้รู้จักกับเด็กคนนั้น เด็กที่เดินเข้ามาหาเขา
บอกรักและเป็นคนแรกที่ทำให้เขารู้จักกับคำว่า ‘เซ็กซ์ที่สุดยอด’ คนนั้น
แม้จะพยายามหาและติดต่อกลับไปเท่าไหร่ เขาก็ไม่สามารถหาเด็กคนนั้นเจอ
ชีวิตปีหนึ่งเคยลองคบกับรุ่นพี่ที่ใครต่อใครก็ว่าสุดยอด
แต่มันไม่ใช่..ชีวิตเขาไม่ได้ต้องการผู้หญิง
และถึงจะเคยมีเซ็กซ์กับคนอื่นที่เป็นผู้ชาย แต่มันไม่พอ
ไม่มีใครทดแทน
คังแดเนียล ได้เลย
ย้อนกลับไปเมื่อตอนเรียนจบม.ปลาย
องซองอูเป็นผู้ชายที่เรียกได้ว่ารุ่นน้องทั้งชายหญิงต่างก็ชื่นชอบเขา
ด้วยหน้าตาที่ราวกับพระเจ้าตั้งใจปั้น และไฝสามเม็ดที่เรียงตัวอยู่บนใบหน้าที่ราวกับกลุ่มดาวนั่นเปรียบเสมือนเสน่ห์อันเหลือร้ายของเขา
รอยยิ้มที่ไม่ว่าจะปล่อยมันออกมาเมื่อไหร่ ใครๆต่างก็ชอบมันทั้งนั้น
“พี่ซองอูคะ
ขอถ่ายรูปด้วยนะคะ”
“ได้ครับ
มาเลยครับ”
รอยยิ้มที่ไม่ว่าจะมองยังไงก็ทำให้เขาดูหล่ออย่างน่าเจ็บใจ
เพราะมันไม่สามารถปฏิเสธได้เลยว่าคนๆนี้ขี้เหร่ แต่ในอีกมุม
กลับมีใครคนหนึ่งมองว่ารอยยิ้มและใบหน้านั้น น่ารักเสียจนอยากครอบครองมันไว้เพียงคนเดียว
ในมุมเล็กๆที่ใครต่อใครต่างพากันรุมล้อมซองอูทั้งหน้าหลังจนแทบไม่มีพื้นที่ให้แทรกเข้าไป
ผู้ชายตัวใหญ่ในชุดนักเรียนม.ปลายและสวมทับด้วยสเวตเตอร์สีชมพู
บนดวงหน้าสวมใส่แว่นตาหนาเตอะจนทำให้เขานั้นดูเนิร์ดกว่าใครกำลังมองไปที่รุ่นพี่คนดัง
ในมือของเขามีกล่องของขวัญที่เตรียมมาเพื่อคนๆนั้น
แต่ตอนนี้เขากลับทำได้แค่ยืนมองอีกคนจากที่ไกลๆเท่านั้น
ดูยังไงระหว่างเขากับคนๆนั้นก็แตกต่างกัน
แต่นี่เป็นโอกาสสุดท้ายที่สำคัญที่เขาจะได้มอบของขวัญที่เขาตั้งใจทำให้กับรุ่นพี่ซองอูที่เขาปลาบปลื้ม
“อ้าว?
ว่าไงครับเพื่อนเอ๋อ มาทำไรตรงนี้”
“สงสัยมาแอบส่องรุ่นพี่สาวๆแล้วแอบไปจินตนาการรูดหนอนหลังเลิกเรียนแหงเลยว่ะ”
“ฮ่าๆๆๆ”
คำพูดและเสียงหัวเราะพวกนั้นทำเอาเจ้าของร่างหนาต้องหันหลังให้และเดินหนีไปในที่สุด
เขาเป็นพวกชอบเก็บตัว ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร นอกจากเรื่องเรียนเขาก็แทบไม่พูดคุยกับเพื่อนในห้อง
นั่นทำให้ผู้หญิงไม่อยากเข้ามาคุยด้วยเท่าไหร่นัก และพวกผู้ชายเองก็ชอบแกล้งเขาทุกครั้งที่ได้โอกาส
“ซองอู
เลิกเรียนแล้วไปไหนป่ะวะ”
เสียงของใครสักคนที่เอ่ยชื่อรุ่นพี่ที่เขาปลื้มนั่นทำให้เขาต้องชะงักฝีเท้า
คังแดเนียลแอบมองซองอูที่ยืนคุยกับเพื่อนร่วมชั้นระหว่างทางเดินไปที่ตึกของหอประชุม
“ไม่รู้ว่ะ
ว่าจะกลับเลย ทำไมวะ?”
“ไปฉลองกันป่ะ
พวกไอ้มินฮยอนก็ว่าจะไปด้วยนะ”
“เหรอ?
ถ้ายังไงเดี๋ยวกูบอกอีกที”
“โอเค
โทรมาละกัน”
ซองอูส่งยิ้มให้กับเพื่อนร่วมรุ่นที่ตบไหล่เขาหนึ่งทีก่อนจะแยกออกไป
แดเนียลออกมาจากมุมที่ตัวเองอยู่เมื่อเห็นว่าอีกคนเริ่มเดินไปตามทาง
เขาเดินตามอีกคนไปเงียบๆเมื่อเห็นว่ายังไม่มีใครตามมา
ซองอูพาตัวเองเดินไปที่ห้องน้ำข้างหอประชุมที่ตอนนี้ไร้ผู้คนเพราะคนส่วนใหญ่ต่างก็พากันไปรวมตัวที่สนามฟุตบอลใหญ่เพื่อถ่ายรูปกับเพื่อนและรุ่นน้องเป็นครั้งสุดท้ายก่อนแยกย้ายออกไปตามความฝันในวัยที่โตขึ้น
ซองอูหยุดยืนอยู่หน้ากระจกในส่วนของอ่างล้างมือก่อนจะเปิดน้ำและวักมันล้างหน้า
เพราะตอนนี้เขารู้สึกเหนื่อยเหลือเกิน
“พี่ซองอูครับ”
เสียงทุ้มที่ดังขึ้นทำให้เขาต้องปิดน้ำและมองอีกคนผ่านกระจกเงาตรงหน้า
รุ่นน้องตัวโตใส่แว่นและเสื้อสเวตเตอร์สีชมพูที่เขาไม่คุ้นหน้าเรียกให้คิ้วเรียวต้องขมวดเข้าหากันอย่างช่วยไม่ได้
เขาหันไปมองอีกคนและส่งยิ้มออกไปเช่นทุกทีที่มีคนเข้าหา
“ครับ?”
“คือ..ผมมีของขวัญจะให้พี่น่ะครับ”
ซองอูเลิกคิ้วเพื่อบอกว่าเขาสงสัยในสิ่งที่อีกคนยื่นมันมาให้
เขารับมันมาและเปิดกล่องทันที ในนั้นมีกล่องอะคลีลิกที่ครอบโมเดลขนาดสามสิบเซนติเมตรเอาไว้
และนั่นคือโมเดลตัวเขาในชุดนักเรียนของโรงเรียนที่เขาสวมใส่อยู่ตอนนี้
“นี่คือ..”
“ผม..เอ่อ...ผมใช้เวลาหลายเดือนกว่าจะทำมันออกมา
ตอนแรกก็เกือบจะไม่ทัน แต่..ผมก็ทำเสร็จทันพอดี”
“สวยจัง
นายตั้งใจทำมันมากเลยเหรอ?”
“ครับ! เอ่อ..มันอาจจะไม่ละเอียด
แต่..แต่ผมตั้งใจทำให้พี่เป็นของขวัญวันเรียนจบนะครับ”
ซองอูมองดูโมเดลในกล่องนั้นก่อนจะยกยิ้มออกมา
รอยยิ้มที่ไม่เหมือนที่แดเนียลเคยเห็น
รอยยิ้มที่ราวกับกำลังบอกว่าสิ่งที่เขาทำมาให้มันมีค่ามากกว่าจะปั้นรอยยิ้มออกมาเช่นทุกที
“ขอบคุณนะ
เป็นของขวัญที่สุดยอดเลย นายชื่ออะไรเหรอ?”
“ผ..ผมคังแดเนียลครับ”
“ฉันจะเก็บมันอย่างดีเลยนะแดเนียล
ขอบคุณมากเลย ให้ฉันตอบแทนนายได้ไหม?”
แดเนียลเงยหน้ามองอีกคน
เขาไม่เคยต้องการอะไรตอบแทนเพราะสิ่งที่ทำให้มันคือความเต็มใจของเขา
แต่เมื่อเห็นริมฝีปากเล็กนั่นกำลังยิ้ม
มือเล็กๆนั่นที่กำลังประคองกล่องอะคลีลิกที่เขาตั้งใจมอบให้ ดวงหน้าที่ใครต่อใครต่างชว่าหล่อนักหนาแต่สำหรับเขาเวลานี้มันน่ารักเหลือเกิน
น่ารักจนเขาเลือกที่จะเดินเข้าไปใกล้อีกคนและวางแขนลงบนอ่างล้างมือที่ซองอูเพิ่งจะถอยหลังไปจนสะโพกกลมติดกับอ่างนั่น
มือหนาทั้งสองข้างวางลงข้างตัวของซองอูราวกับกักขังเขาเอาไว้ในอ้อมแขน
คนตัวเล็กกว่าเงยหน้ามองและลอบกลืนน้ำลายอย่างช่วยไม่ได้
“เอ่อ..แดเนียล”
“ผมชอบพี่นะครับ”
“เอ๊ะ..เอ่อ...ขอบใจนะ”
“ผมยอมรับว่าผมเห็นพี่แล้วผมคิดดีไม่ได้เลย
ผมจินตนาการถึงพี่ในทางเสียๆหายๆ ผมใช้พี่สำเร็จความใคร่มานับครั้งไม่ถ้วน
ผมมันไม่ใช่คนดีอย่างที่พี่จะมายิ้มให้ด้วยรอยยิ้มน่ารักแบบนั้นเลยนะครับพี่ซองอู”
“...”
“ขอโทษครับ
คงจะโกรธผมมากเลยใช่ไหมถึงหน้าแดงขนาดนั้น”
เปล่า..ไม่ใช่เลย
ในใจของซองอูไม่ได้โกรธทั้งๆที่เขาควรจะโกรธ แต่เขากลับรู้สึกใจเต้นอย่างบอกไม่ถูก
เด็กตรงหน้าจินตนาการถึงเขาในระหว่างที่ช่วยตัวเองอย่างนั้นเหรอ? หนำซ้ำยังบอกว่าเขาน่ารักไม่เหมือนที่คนอื่นเอาแต่พูดว่าเขาหล่อ
เท่อย่างนั้นอย่างนี้ ระยะห่างระหว่างเขาทั้งสองคนอันตรายเกินไป
ซองอูวางมือลงบนอกของอีกคนและดันออกช้าๆ
และนั่นทำให้เขารู้ว่าเด็กตรงหน้านั้นร่างใหญ่เพราะกล้ามเนื้อที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม
แต่ที่น่าสนใจกว่านั้นคือหัวใจของแดเนียลกำลังเต้นรัวจนเขายังสัมผัสได้
“...ทำไมใจเต้นแรงจัง”
“เพราะพี่สัมผัสตัวผม..”
“นายนี่น่าเอ็นดูจัง
ฉันชักอยากรู้แล้วสิว่าระหว่างที่นายจินตนาการถึงฉัน นายจินตนาการยังไง”
“พี่คงไม่อยากรู้หรอกครับ
มัน...น่าเกลียด”
ซองอูยกยิ้ม
จู่ๆเขาก็อยากรู้ว่าเด็กตรงหน้าเขานั้นจินตนาการถึงเขายังไง
ด้วยรูปร่างและท่าทางที่เนิร์ดแบบนี้
เขาอยากรู้ว่าเด็กคนนี้จะมีรสนิยมเรื่องเพศยังไงกันแน่
“ฉันอยากฟัง”
“พี่ซองอู...”
“ฉันจะไม่บอกใครหรอก
แต่ถ้านายไม่พูด ฉันบอกแน่”
ซองอูว่าก่อนจะกระโดดขึ้นนั่งบนอ่างล้างหน้าขนาดใหญ่
เขาไขว่ห้างของอีกคนพร้อมกอดอกราวกับตำรวจที่กำลังไตร่สวนเอาความจริงจากผู้ร้าย
แดเนียลถอนหายใจก่อนจะเดินไปที่ประตูห้องน้ำ นำป้ายทำความสะอาดออกไปวางและล็อกประตูจากด้านในเพื่อไม่ให้ใครมาเจอพวกเขาในตอนนี้
“ไหนว่ามาสิ
ว่านายจินตนาการถึงฉันยังไง”
“...ผมชอบเวลาพี่ยิ้ม
ริมฝีปากของพี่มันดูน่ารัก ผมอยากจูบ
และก็..อยากจะเอาเจ้าหนูของผมใส่เข้าไปในปากของพี่ บังคับพี่ให้ใช้ปากให้ผมจนผมปล่อยมันแตกใส่ปากพี่”
“นายนี่มัน..จริงๆเลย”
“ขอโทษครับ..”
“แค่นั้นเหรอ?”
“เปล่า...ผมยังจินตนาการว่าผมกำลังเอากับพี่
สอดใส่ของผมเข้าไปในตัวพี่แล้วกระแทกแรงๆให้พี่ร้องครางชื่อผม
ยิ่งพี่บอกว่าไม่ผมก็ยิ่งใส่เข้าไปให้แรงขึ้น แรงขึ้นจนพี่ต้องร้องไห้ออกมา
ผมชอบจินตนาการเวลาพี่ร้องไห้ มันคงจะดูน่ารักมากขึ้นไปอีก”
ซองอูมองหน้าแดเนียลด้วยสีหน้านิ่งเฉยและนั่นทำเอาคนอายุน้อยกว่าใจแทบหล่น
ซองอูถอนหายใจและไล่สายตาต่ำลง
กางเกงนักเรียนของแดเนียลกำลังถูกบางอย่างดุนดันจนหน้าขาวค่อยๆแดงขึ้น
เขาหันเหสายตากลับมาที่ใบหน้าของอีกคนก่อนจะเรียกให้อีกคนขยับเข้าไปใกล้เขา
“มานี่หน่อยสิ”
“..ครับ”
แดเนียลขยับเข้าไปใกล้รุ่นพี่ที่เขาเพิ่งสารภาพเรื่องน่าอายออกไป
ซองอูยื่นมือมาข้างหน้าและถอดแว่นอีกคนออกไป
มือบางเลื่อนขึ้นไปเสยผมของรุ่นน้องที่ปรกหน้าไว้จนมันเปิดโชว์ใบหน้าที่แท้จริงของอีกคน
จู่ๆใบหน้าหวานก็รู้สึกร้อนจนแทบไหม้ เด็กตรงหน้าที่ดูเหมือนจะเนิร์ดนั้นจริงๆแล้ว..หล่อใช่ย่อย
“ทำไมนายถึงเป็นคนแบบนี้นะ”
“ขอโทษครับ..”
“ไหนๆนายก็กล้าสารภาพกับฉันแล้ว...ลองจูบฉันดูไหม”
“เอ๊ะ?”
“อยากรู้ไม่ใช่เหรอว่าเวลาจูบกับฉันมันรู้สึกยังไง”
เหมือนหัวใจของแดเนียลกำลังพองโต
เขายื่นมือเข้าไปรั้งท้ายทอยของคนอายุมากกว่า
ยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้และทาบริมฝีปากลงไปยังอวัยวะส่วนเดียวกันของอีกคน
สัมผัสที่ดูประหม่าค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นความร้อนแรง
แดเนียลสอดลิ้นเข้าไปในปากของคนที่เผยอขึ้นราวกับกำลังยั่วยวน
เกี่ยวตวัดปลายลิ้นและบดขยี้ริมฝีปากอิ่มจนซองอูรู้สึกเจ็บไปหมด อ้อนแขนเล็กกอดเอวสอบไว้แน่นในขณะที่แดเนียลเองก็บังคับใบหน้าหวานให้อยู่นิ่งๆรอรับรสจูบจากเขา
เสียงประท้วงจากในลำคอทำให้แดเนียลต้องปล่อยให้ริมฝีปากของอีกคนเป็นอิสระ
แต่ไม่ทันจะได้ผละออกจากกันดีนัก ใบหน้าหล่อก็โน้มลง แนบสันจมูกลงบนคอขาวและอ้าปากขบกัดราวกับคนที่กำลังเสียสติ
“อ๊ะ! ด..แดเนียล เดี๋ยวก่อน!”
“พี่ซองอู..อื้มม”
“แดเนียล!”
เสียงที่แผดออกมาและมือบางที่ขยุ้มผมอีกคนพร้อมกระชากอย่างแรงทำเอาแดเนียลต้องซี๊ดปากและยอมถอยห่างออกจากซอกคอขาวแม้จะเสียดายก็ตาม
ซองอูหอบหายใจถี่ๆและมองใบหน้าหล่อที่ตอนนี้ยังคงเหยเกเพราะมือของเขายังคงขยุ้มกลุ่มผมสีน้ำตาลอย่างแรงอยู่
“ใจเย็นๆหน่อยได้ไหม”
“ผมขอโทษ..”
“สัญญามาก่อนว่านี่จะเป็นความลับระหว่างเรา”
“...ผมสัญญา!”
ซองอูดันอีกคนให้ออกห่างจากตัวก่อนจะถอดเสื้อสูทตัวนอกออกและดันมันไปให้ห่างตัวพร้อมกับกล่องโมเดลที่แดเนียลทำมาให้
ขาเล็กอ้าออกจากกันและสวมกอดเอวสอบของรุ่นน้องตรงหน้าพร้อมขยับปากกดจูบลงบนปลายคางของแดเนียลเบาๆ
“เลิกจินตนาการแล้วมาทำจริงวันนี้ดีไหม?”
“พี่ซองอู..แน่ใจนะครับ”
“ถ้าไม่ทำก็ออกไปสิ
ฉันจะได้ไปกินเลี้ยงกับเพื่อนๆ”
แดเนียลสวมกอดร่างเล็กเอาไว้แน่นและก้มลงกดจูบลงบนไหล่เล็กที่โผล่พ้นเสื้อนักเรียนออกมา
มือหนาจัดการปลดกระดุมเสื้อนักเรียนของอีกคนออกอย่างเร่งรีบ
แหวกสาบเสื้อเพื่อยลโฉมผิวขาวราวกับน้ำนมของอีกคน
มันน่าสัมผัสจนแดเนียลอดที่จะแลบลิ้นเลียปากตัวเองไม่ได้
“อ่า..ของจริงมันดีกว่าที่คิดเอาไว้ซะอีก”
“ที่คิดเอาไว้มันเป็นยังไง?”
“ที่คิดเอาไว้..คือตามเนื้อตัวพี่มีแต่รอยที่ผมทำเอาไว้”
รอยยิ้มไร้เดียงสาของแดเนียลที่ส่งมาทำเอาใจของซองอูเต้นถี่เมื่อมันแปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มของสัตว์ร้าย
ใบหน้าหล่อโน้มตัวลงไปใกล้อกบางและแลบลิ้นเลียไปตามอกขาวช้าๆ
มือหนาหยาบกร้านสัมผัสไปทั่วเอวและแผ่นอกของอีกคน ใช้นิ้วขยี้และคลึงไปบนยอดอกสีสวยที่กำลังแข็งชันเพราะอารมณ์ที่พลุกพล่าน
ปากหนาเลื่อนไปที่เม็ดลูกเกดสีสวยก่อนจะครอบครองลงไปโดยไม่ลังเล เสียงครางหวานจากรุ่นพี่ที่เขาแอบชอบมานานเปล่งออกมาข้างหูและนั่นทำเอาเขาแทบจะสติกระเจิง
“อื้อ! ด..แดเนียล..”
“เรียกผมว่าแดนก็ได้ครับ”
“แดน..”
เสียงหวานที่เอ่ยชื่อเขาราวกับกำลังออดอ้อนนั่นทำให้เขาต้องผละริมฝีปากจากยอดอกสวยมาที่ริมฝีปากนุ่มที่เผยอขึ้นเล็กน้อยราวกับกำลังเรียกร้องให้เขามอบจูบแสนหวานให้
แขนบางตวัดโอบกอดรอบลำคอของเขาและสอดลิ้นเกี่ยวตวัดกลับอย่างรู้งาน
รสจูบที่แสนหวานและส่งเสียงน่าอายออกมาทำเอาหัวใจของทั้งสองคนเต้นรัว
มือหนาเลื่อนลงไปที่เอวบาง บีบเฟ้นเนื้อขาวจนขึ้นรอยแดง พวกเขาผละจูบออกจากกันอีกครั้งแต่ยังคงกดจูบย้ำๆราวกับกำลังหยอกล้อก่อนที่ซองอูจะส่งยิ้มกลับมาและเอ่ยบอกอีกคนเสียงแผ่ว
“จูบแดนทำพี่เสียวไปหมดแล้ว..”
“พูดจาแบบนี้ไม่ดีนะครับ
ผมจะไม่ทนเอา”
“ก็ไม่ต้องทนสิ..เอาเลย”
ซองอูว่าพร้อมกับกระโดดลงจากอ่างล้างมือ
ย่อตัวคุกเข่าลงต่อหน้าอีกคน ใบหน้าหวานยื่นเข้าไปใกล้จุดอันตรายของแดเนียล
ใช้ริมฝีปากบางพรมจูบไปบนแกนกายผ่านเนื้อผ้าของกางเกงนักเรียนพร้อมช้อนตามองดูรุ่นน้องที่เริ่มหายใจติดขัดกับการกระทำของเขา
“จินตนาการเอาไว้ว่าฉันเอามันเข้าไปในปากสินะ”
“อึก..”
ซองอูยกยิ้มก่อนจะใช้มือปรดกระดุมกางเกงของอีกคน
อ้าปากกัดซิปกางเกงและค่อยๆใช้ฟันรูดมันลงช้าๆ
มือบางรั้งกางเกงลงมาที่หน้าขาของอีกคน
สายตาหวานจับจ้องไปที่ส่วนกลางลำตัวซึ่งขยายตัวอยู่ในกางเกงชั้นใน ถือวิสาสะลูบมันช้าๆและบีบคลึงจนร่างของคนอายุน้อยกว่าสะดุ้งเบาๆ
“อ๊ะ..พี่ซองอูครับ”
“ใหญ่ขนาดนี้พี่ไม่ไหวหรอก..”
“พี่ซองอูครับ...”
คนอายุมากกว่ารั้งกางเกงชั้นในของแดเนียลลง
แกนกายใหญ่เด้งตัวออกมาและตั้งชันขนาดกับแกนโลก
ซองอูลอบกลืนน้ำลายก่อนจะใช้มือที่สั่นเทาของตัวเองจับไปที่แกนกายใหญ่
รูดรั้งช้าๆและใช้ริมฝีปากแตะมันเบาๆ แดเนียลสะดุ้งและใช้แขนค้ำอ่างล้างหน้าเอาไว้
ก้มมองอีกคนที่ตอนนี้กำลังใช้ลิ้นเลียไปมาที่ส่วนหัวและค่อยๆอ้าปากกลืนส่วนหัวเข้าไปในปาก
“อื้ออ”
“ซี๊ดด..พี่ซองอู...อ่า”
ซองอูอ้าปากให้กว้างขึ้นและกลืนแกนกายใหญ่ให้เข้าไปได้มากขึ้น
ขยับหัวเข้าออกรับแกนกายใหญ่ที่เริ่มขยายตัวใหญ่ขึ้นไปอีก
ดวงตาสวยรื้นไปด้วยหยาดน้ำ เขาช้อนตามองอีกคนที่เอาแต่ก้มมองไม่วางตาพร้อมขยับหัวไม่หยุด
ภาพตรงหน้าทำเอาแดเนียลแทบหยุดหายใจ เขากำหมัดแน่นก่อนจะขยับเอวกระแทกปากอีกคนเบาๆ
ซองอูวางมือลงบนหน้าขาอีกคนและจิกเล็บลงบนขากางเกงอีกคนแน่น
ให้ตาย..ใหญ่เกินไปแล้ว
แดเนียลส่งเสียงสูดปากอย่างพอใจก่อนที่มือหนาจะจับท้ายทอยของอีกคนไว้และขยับเอวกระแทกเข้าออกถี่รัว
เสียงที่ฟังดูทรมาณดังออกมาจากปากของซองอูแต่นั่นไม่ได้ทำให้แดเนียลหยุด
เขาก้มมองคนที่กำลังทรมาณเพราะแกนกายของเขา
สายตาหวานที่ปล่อยให้น้ำตามันไหลรินช้อนมองเขาราวกับกำลังขอร้อง
และมือบางก็จิกกดลงบนหน้าขาจนเขารู้สึกแสบ แต่มันกลับรู้สึกดี
“ซี๊ดดด..สุดยอด”
“อ่อก!..อื้ออ...อ่ะ..แค่ก!”
“อ่า..พี่ซองอูของผม”
แดเนียลว่าก่อนจะถอนตัวเองออกมาจากปากของอีกคน
ซองอูปล่อยให้หยาดน้ำลายและน้ำหล่อลื่นที่ออกมาจากแกนกายอีกคนไหลอาบปลายคาง
เขาเงยหน้ามองคนที่ยืนหอบพร้อมยกยิ้มพอใจด้วยแววตาขุ่นเคือง
แดเนียลอุ้มร่างเล็กขึ้นวางบนอ่างล้างหน้าก่อนจะกดจูบราวกับปลอบใจ
แต่ซองอูกลับยกมือขึ้นทึ้งหัวอีกคนและใช้ฟันขาวกัดลงไปที่คอแกร่งอย่างแรงจนเกิดรอยฟัน
“อ๊ะ! พี่ซองอู”
“ไอ้บ้า
กระแทกเข้ามาได้!”
“ก็..มันทนไม่ไหวแล้ว”
“ไม่มีความอดทนเอาซะเลย”
ซองอูว่าก่อนจะขยับตัวลงจากอ่างล้างหน้า
ปลดกางเกงตัวเองลงไปที่ใต้สะโพกกลม
เผยให้เห็นแกนกายขนาดพอดีตัวที่ตั้งชันและสะโพกกลมที่แสนเย้ายวน
แดเนียลกลืนน้ำลายอย่างห้ามไม่ได้ เขาจับคนอายุมากกว่าให้หันหน้าเข้าหากระจกและจับแกนกายใหญ่ของตัวเองรูดรั้งช้าๆ
ไม่มีการเปิดทาง ไม่มีถุงยางอนามัยที่ใช้เป็นตัวหล่อลื่น
แดเนียลกดแกนกายเข้าไปในร่างเล็กช้าๆก่อนจะกระแทกเข้าไปทีเดียวจนสุด
“อ๊ะ! อ๊า!!!”
“ซี๊ดด..พี่..อื้ออ”
“ด..เดี๋ยว...แดน..เจ็บ”
ร่างบางเอี้ยวตัวดันหน้าท้องแกร่งที่พอได้สัมผัสแล้วก็รับรู้ได้ถึงกล้ามเนื้อที่เรียงตัวกันสวยงาม
เพราะร่างกายยังไม่พร้อมที่จะให้อีกคนขยับเข้ามาในตอนนี้ทำให้ซองอูต้องเกร็งที่ช่องทางด้านหลังแต่นั่นกลับทำให้อีกคนต้องแทบคลั่งเพราะมันทั้งรัดทั้งตอดไม่หยุดจนเขาต้องโน้มตัวซบไหล่แคบ
“ให้ตายสิ..อย่าทำแบบนั้นได้ไหมครับ”
“ข..ขอโทษ”
“ผมไม่ทนแล้วนะ”
“อ๊ะ..ด...อ๊า!!”
แดเนียลขยับกายดันเข้าไปจนสุดก่อนจะขยับเอวสอบเข้าออกช้าๆ
รั้งใบหน้าหวานเข้ามากดจูบย้ำๆและค่อยๆเร่งจังหวะในการกระแทกให้แรงขึ้น
ขาบางถูกยกขึ้นวางลงบนอ่างล้างหน้าข้างหนึ่งก่อนที่กายใหญ่จะสวนกระแทกเข้าไปให้ลึกกว่าเดิม
ซองอูทำได้แค่ร้องครางในลำคอเพราะริมฝีปากถูกอีกคนประกบจูบไม่หยุด
และเมื่อประท้วงในลำคอจนสามารถถูกปล่อยให้ปากเป็นอิสระ เสียงหวานก็ครางออกมาทันที
“อ๊า...อึก..ด...แดน...แดน
อ๊า!”
“ซี๊ดด..พี่ซองอู”
ร่างหนาสอดแทรกกายเข้าไปไม่หยุดและช่องทางด้านหลังของรุ่นพี่ที่น่ารักก็ตอบสนองไม่หยุดเช่นกัน
ความรุนแรงของแดเนียลส่งผลให้เสียงร้องครวญครางของซองอูดังไปทั่วห้องน้ำ เจ็บแต่สุขสม
ทรมาณแต่เต็มใจ
ซองอูเงยหน้ามองตัวเองผ่านกระจกก่อนจะพบว่าใบหน้าของตัวเองในตอนนี้นั้นทะลึ่งสิ้นดี
เขาก้มหน้างุดและกลั้นเสียงครางเอาไว้
นั่นทำเอาแดเนียลต้องเน้นย้ำแรงลงไปที่จุดอ่อนไหวหนักๆจนร่างเล็กแทบผวา
“อ๊ะ!! อื้ออ!!
ย..อย่า...อ๊า!!”
“ร้องออกมาสิ..ซี๊ดดด
ผมอยากได้ยินเสียงพี่ อื้มมม”
ซองอูช้อนตามองอีกคนที่อยู่ด้านหลัง
สายตาคมกริบเองก็ช้อนขึ้นมองเขาเช่นกัน
สายตาทั้งสองคู่ที่สอดประสานกันทำเอาร่างของซองอูสั่นสะท้าน
เขาตอดรัดแกนกายใหญ่อย่างลืมตัวและนั่นทำให้แดเนียลต้องขยับกายรุนแรงเข้าไปอีก
เสียงเนื้อกระทบเนื้อและเสียงครางที่ดังก้องห้องน้ำทำให้ทั้งสองคนแทบขาดสติ
ไม่สนใจสิ่งรอบข้างและปล่อยให้อารมณ์ดิบได้ระบายออกมาไม่หยุด
ปลายทางความสุขใกล้เข้ามา
ซองอูโน้มตัวลงต่ำและโก่งสะโพกให้อีกคนกระแทกเข้ามาได้ลึกขึ้น เขาร้องครางจนแทบไม่มีเสียง
มือเล็กเลื่อนไปจับแขนใหญ่ที่โอบรัดรอบเอวเอาไว้แน่น ช้อนตามองอีกคนผ่านกระจกอีกครั้ง
สายตาคมยังคงจ้องมองมาที่เขาไม่หยุด สีหน้าและแววตาของแดเนียลทำเอาซองอูอ่อนระทวย
แกนกายเล็กเกร็งกระตุกถี่ก่อนปล่อยหยาดน้ำแห่งความสุขออกมา
แดเนียลรับรู้ได้ถึงเสียงหวีดร้องของอีกคนและแรงตอดรัดที่ด้านหลัง เขาถอนกายออกและดันอีกคนให้นั่งลงกับพื้น
บังคับใบหน้าหวานให้เงยขึ้น
รูดรั้งแกนกายใหญ่หลายๆทีและปล่อยน้ำรักสีขาวใส่หน้าอีกคน
“อื้ออ..เปื้อนหมดแล้ว”
“อ่า..ผมขอโทษ”
“ไม่เป็นไรหรอก..แล้ว..มันดีกว่าที่คิดไว้ไหม”
ซองอูเอ่ยถามอีกคนเสียงแผ่ว
ร่างเล็กถูกยกขึ้นวางบนอ่างล้างหน้าอีกครั้ง
แดเนียลถอดเสื้อสเวตเตอร์ของตัวเองเช็ดใบหน้าหวานให้เรียบร้อยก่อนกดริมฝีปากลงบนขมับเล็กเบาๆราวกับปลอบใจ
“มันวิเศษกว่าที่ผมคิดไว้ซะอีกครับ
ขอบคุณนะครับ ผมรักพี่ซองอูนะครับ”
“ซองอู..องซองอู!!”
เสียงของเพื่อนที่ดังขึ้นทำเอาซองอูที่จมอยู่กับอดีตต้องสะดุ้งและหลุดออกจากภวังค์
เขาเงยหน้ามองเพื่อนสองคนข้างกายก่อนจะเอ่ยถามกลับไป
“อะไรเหรอ?”
“เป็นอะไรไปน่ะ
กูถามว่ามึงจะไปกับพวกกูไหม”
“อ่า..ไม่ล่ะ
เดี๋ยวกูแยกตรงนี้เลยละกัน”
“ไหวแน่นะเว้ย
เห็นเหม่อมานานแล้ว”
“ไหวน่า
เจอกัน”
ซองอูแยกตัวไปจากเพื่อนสนิทที่หน้ามหาวิทยาลัย
ร่างเล็กพาตัวเองไปยังสถานีรถไฟที่อยู่ใกล้ๆ
ใจยังไม่อยากกลับหรอกแต่พอนึกถึงเหตุการณ์วันนั้น
เจ้าลูกชายตัวดีมันก็ดันดื้อขึ้นมา ดูท่าเขาจะเป็นฝ่ายจินตนาการหาเจ้าเด็กแดเนียลนั่นแทนซะแล้ว
น่าสมเพชชะมัด
“ไม่เจอกันนานเลยนะครับ”
เสียงที่ดังมาจากด้านหลังเรียกให้ฝีเท้าเล็กๆต้องชะงัก
ซองอูเงยหน้าขึ้นจากการมองพื้นและหันไปมองที่ต้นเสียง รอยยิ้มที่แสนไร้เดียงสา
รูปร่างสูงใหญ่และใบหน้าที่ไร้กรอบแว่นแต่เขาก็ยังจำมันได้ดีว่าคนๆนี้คือใคร
“สบายดีไหมครับ
พี่ซองอู”
“..คังแดเนียล”
TBC.
สวัสดีค่ะ เรื่องนี้เป็นฟิคสั้นๆสองตอนนะคะ
ตอนแรกมาก่อน ตอนที่สองเดี๋ยวตามมา
เป็นฟิค 18+ นะคะคุณผู้โชมมมม
ฝากสกรีมฟิคที่แท็ก #นอรซ ด้วยนะคะ
ร้อนแรงพอกันทั้งรุ่นพี่รุ่นน้อง
ตอบลบนี่ขนาดเวอร์มปลายยังขนาดนี้
รอติดตามเวอร์มหาลัยเลยค่าาา
ความคิดเห็นนี้ถูกผู้เขียนลบ
ตอบลบฮื่อ
ตอบลบกรี๊สสสส
ตอบลบละลายยยยแล้ววววแงงแงแแง
ตอบลบ