BOSS [3/3] (kdn x osw)

“นี่ ได้ยินข่าวหรือเปล่าว่าบอสจะแต่งงานใหม่กับลูกสาวของนายทุนจากทางญี่ปุ่นน่ะ เห็นว่าผู้หญิงคนนั้นเพิ่งจะอายุ 22 เองนะเธอ”

“บ้า เธอไปเอาข่าวมาจากไหน ฉันได้ยินมาว่าลูกสาวของนายทุนจากจีน ภรรยาเก่าของบอสน่ะกำลังตามง้อบอสอยู่ล่ะ มิน่าล่ะช่วงนี้พวกไอดอลค่ายเราถึงไปตีตลาดจีนกันเยอะนัก”

“แต่ฉันได้ยินมาอีกเรื่องนะเธอ เห็นว่าตอนนี้นายทุนปาร์คน่ะส่งตัวลูกสาวมาให้บอสถึงที่ แต่บอสปฏิเสธเพราะลูกสาวของนายทุนปาร์คเพิ่งจะ 18 ไงล่ะ แซ่บลื๊ม”

ซองอูที่นั่งอยู่ในร้านกาแฟใต้ตึกบริษัทยกกาแฟขึ้นดื่มก่อนจะส่ายหัวเบาๆกับการซุบซิบของเหล่าผู้หญิงพวกนั้น เขาถอดแว่นกันแดดออกจากใบหน้าหล่อของตัวเองและวางมันลงข้างแก้วกาแฟ ที่นี่เขาจะเปิดเผยตัวตนอย่างไรก็ได้เพราะคนนอกที่ไม่ใช่คนของบริษัทจะไม่สามารถเข้ามาในนี้ได้ เขาหยิบโทรศัพท์ที่สั่นเป็นเจ้าเข้าขึ้นมาดูก่อนจะกดรับและยกมันขึ้นแนบหู

“ครับ?”

(นายอยู่ไหนซองอู พี่มาถึงบริษัทแล้วนะ)

“ผมอยู่คาเฟ่ครับ พี่อยู่ไหน?”

(ลานจอดรถชั้นสี่ จะให้พี่ไปหาไหม?)

“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมไปเองดีกว่า”

ซองอูวางสายจากจีซอง วันนี้เขามีถ่ายรายการทอร์คโชว์ในตอนบ่ายโมงถึงสามทุ่ม มือเรียวหยิบแว่นขึ้นมาเหน็บที่คอเสื้อก่อนจะลุกออกไปพร้อมแก้วกาแฟ เหลือบมองกลุ่มพนักงานที่พูดคุยเรื่องของบอสคนนั้นก่อนจะส่งยิ้มให้เมื่อพวกเธอมองมาที่เขา

“แกเอ๊ย! หล่ออะไรขนาดนั้นล่ะพ่อคุณเอ๊ยย”

“เอาจริงๆนะ ในบริษัทเราเนี่ย ฉันล่ะปลื้มคุณองซองอูที่สุด”

“วันไหนที่องซองอูเข้าบริษัทนะ ฉันอยากจะมาทำงานทุกวันเลยแก๊”

ซองอูเดินออกไปจากร้านและเลือกใช้บันไดแทนลิฟต์ ช่วงนี้เขาไม่ค่อยมีเวลาได้ออกกำลังกายเท่าไหร่เพราะตารางงานที่แน่นขนัด เขาผลักประตูหนีไฟชั้นสี่ออกไปและเดินตรงไปยังทางออกซึ่งจะไปยังที่จอดรถ แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อพบกับบอสใหญ่ที่มุมตึก

“อ้าว? วันนี้เข้าบริษัทเหรอ?”

“..ผมค้างที่บริษัทตั้งแต่เมื่อคืนครับ”

“เหรอ? ทำไมไม่บอกฉันล่ะ จะได้ให้เธอไปนอนที่ห้องพักของฉันที่ชั้นบน”

“ไม่เป็นไรครับ ผมก็มีห้องของตัวเอง”

ซองอูว่าก่อนจะถูกอีกคนจ้องกลับมา ใบหน้าหล่อและแววตาคมนั่นทำเอาซองอูรู้สึกขนลุกแปลกๆ เขาเลือกจะหลบสายตาอีกคนและเดินเลี่ยงไป แดเนียลมองตามอีกคนก่อนจะเอ่ยเสียงทุ้ม

“เป็นแบบนี้อีกแล้วนะซองอู”

“...”

“หลบหน้าฉันอีกแล้วเหรอ?”

“ผมมีงาน ขอตัวก่อนนะครับ”

ซองอูตอบเบี่ยงประเด็นก่อนจะรีบย่ำเท้าไปที่ทางออก แดเนียลมองตามอีกคนก่อนจะถอนหายใจและเดินไปยังเส้นทางที่เขาตั้งใจจะไปในครั้งแรก ด้านซองอูที่เดินไปถึงรถตู้ที่รอรับอยู่ก็กระแทกประตูปิดซะแรงจนจีซองที่นั่งอยู่ก่อนแปลกใจ ซองอูกอดอกนั่งนิ่งและนั่นทำให้จีซองต้องเอ่ยถามออกไป

“เป็นอะไร? ไปหงุดหงิดอะไรมา”

“ช่างเถอะครับ”

จีซองพยักหน้าเมื่อเห็นว่าอีกคนไม่อยากพูดถึงมัน ทั้งสองเดินออกไปจนถึงสตูดิโอที่ใช้อัดรายการ ซองอูถูกพาเข้าไปในห้องแต่งตัวเพื่อแต่งหน้าทำผม ในใจของเขาว้าวุ่นแปลกๆ อยากจะถามคนๆนั้นว่าข่าวลือพวกนั้นมันคืออะไร แต่จะถามไปเพื่ออะไรกันล่ะ ในเมื่อเขากับแดเนียลไม่ได้เป็นอะไรกันด้วยซ้ำ ซองอูขมวดคิ้วแน่นก่อนจะถูกแขกรับเชิญในรายการอีกคนเดินเข้ามาผลักหัวเบาๆ

“โอ๊ย!”

“เป็นอะไร ทำหน้าเหมือนใครไปแย่งขนมกิน”

“มินฮยอน”

รอยยิ้มที่จริงใจของเพื่อนสนิทที่เรียนด้วยกันมาตั้งแต่ประถมยันมัธยมอย่าง ฮวังมินฮยอน ที่ตอนนี้เป็นนักร้องไอดอลคนดังไปแล้วทำให้ซองอูยิ่งขมวดคิ้วใส่ รู้อยู่แล้วล่ะว่าแขกรับเชิญวันนี้น่ะมีใครบ้าง แต่ไม่คิดว่ามินฮยอนจะมาหาเขาถึงห้องพักแบบนี้ มินฮยอนทิ้งตัวลงนั่งที่เก้าอี้ข้างซองอูก่อนจะเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง

“เป็นไรวะ”

“เปล่า แค่คิดอะไรนิดหน่อย”

“แฟน?”

“มีซะที่ไหนล่ะ”

“อ้าว ก็นึกว่าจะแอบมีหลังกล้องกับนางเอกคู่จิ้นนี่หว่า”

“ไม่มีหรอกน่า มึงอย่ามาใส่ร้ายกู”

“เออๆ ไม่เซ้าซี้ ว่าแต่ถ่ายรายการจบมึงไปไหนต่อป่ะ?”

“ไม่ว่ะ กลับบ้านนอน ทำไม?”

“ไปแดกเหล้ากัน ที่ห้องมึงหรือหอกูก็ได้ เพื่อนๆกูไม่ซีเรียส กูพาเพื่อนคนอื่นไปบ่อย”

“ขอดูก่อนว่ะ พรุ่งนี้กูว่าจะไปโบสถ์ซะหน่อย”

“เออ ยังไงบอกกู ไว้เจอกันมึง กูไปเตรียมตัวก่อน”

มินฮยอนตบไลห่เพื่อนเบาๆก่อนจะเดินออกไปจากห้องพัก ซองอูนั่งอยู่ในห้องเพียงคนเดียวเพราะทีมงานไปแต่งหน้าทำผมให้ดาราคนอื่น ส่วนจีซองก็ไปฟังการจัดคิวจากทีมงานของรายการ โทรศัพท์ของซองอูดังขึ้นและนั่นทำให้เขาต้องหยิบมันขึ้นมาดูเบอร์ที่โชว์หรา เขาถอนหายใจก่อนจะกดรับสายจาก ‘ตาลุงบอส’

“ครับบอส”

(เลิกงานแล้วฉันจะไปรับ)

“จะมารับผมทำไมครับ ผมจะกลับรถตู้บริษัท”

(ฉันไม่ให้อำนาจในการตัดสินใจกับเธอ)

“อย่าเอาแต่ใจได้ไหมครับบอส ผมมีนัดกับเพื่อน!”

(ฉันไม่อนุญาตให้ไป แค่นี้ แล้วเจอกัน)

“บอส! บอส!!”

ซองอูยกโทรศัพท์ขึ้นมาดูและพบว่าอีกคนวางสายไปแล้ว เขาพ่นลมหายใจออกมาอย่างนึกหงุดหงิด ให้ตายเถอะคนอะไรเอาแต่ใจชะมัด ซองอูโยนโทรศัพท์ลงบนกระเป๋าของตัวเองก่อนจะกอดอกแน่นด้วยความไม่พอใจ

รายการทอร์คโชว์เริ่มถ่ายทำแล้ว ซองอูต้องทิ้งทุกอย่างไว้เบื้องหลังและต้องปั้นหน้ายิ้ม หัวเราะกับเรื่องที่เกิดขึ้นในรายการ เขาถูกเชิญออกมาเป็นตัวหลักและต้องเล่าเรื่องของตัวเองกับมินฮยอนในอดีต เสียงหัวเราะจากผู้ชมในสตูดิโอทำให้ซองอูรู้สึกดีขึ้นมาก และเมื่อการถ่ายทำจบลง ซองอูบอกลาทุกคนด้วยการโค้งให้ มินฮยอนเดินเข้ามาสวมกอดต้นคอของเขาและเอ่ยถามออกไป

“ไงมึง ตกลงหอกูหรือห้องมึง”

“คือว่านะมึง..”

“ซองอู”

ไม่ทันจะได้อธิบายอะไร เสียงของแดเนียลที่ดังขึ้นก็ทำให้ซองอูและมินฮยอนต้องหันไปมอง มินฮยอนยกมือลงจากต้นคอของซองอูและโค้งทักทายบอสใหญ่ของบริษัท KDN Ent. ทันที ซองอูมองหน้าอีกคนก่อนจะเอ่ยถามออกไป

“มีอะไรครับบอส”

“ฉันนัดเธอไว้นะ”

“บอสนัดของบอสคนเดียว ผมไม่เกี่ยวสักหน่อย”

ซองอูว่าก่อนจะเดินเลี่ยงทุกคนไปที่ห้องแต่งตัว มินฮยอนมองตามเพื่อนสนิทก่อนจะหันมามองแดเนียลที่มองตามร่างเล็กของอีกคน มินฮยอนเกาหัวตัวเองอย่างทำตัวไม่ถูก เขาส่งยิ้มให้แดเนียลเมื่อคนอายุมากกว่าหันกลับมามอง

“การถ่ายทำวันนี้ทำได้ดีมากเลยนะครับคุณมินฮยอน”

“ขอบคุณครับคุณคัง เอ่อ..ผมขอตัวไปเปลี่ยนชุดก่อนนะครับ”

“โชคดีนะครับ”

แดเนียลยกยิ้มก่อนจะเดินตามซองอูไปที่ห้องแต่งตัว ป้ายหน้าห้องที่เขียนชื่อของอีกคนเอาไว้ทำให้แดเนียลรู้ว่าในนั้นต้องมีแมวพยศอยู่แน่ๆ เขาเปิดประตูเข้าไปและล็อคห้องทันทีที่เห็นว่าในนั้นปราศจากคนอื่น ซองอูเปิดม่านที่ใช้เป็นที่กั้นในการเปลี่ยนชุดออกมาและพบกับแดเนียล เขาสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะถอนหายใจและเดินไปหยิบของส่วนตัวที่วางอยู่บนโซฟาแต่ถูกมือใหญ่คว้าแขนเล็กเอาไว้ซะก่อน

“อ๊ะ! ปล่อยผมนะครับบอส!”

“ทำไมจู่ๆก็ดื้อขึ้นมาอีกแล้วล่ะ”

“ใครดื้อกันครับ ปล่อยผม ผมจะกลับบ้าน”

“ฉันไม่ให้กลับ ฉันมองตาเธอก็รู้แล้วว่าเธอต้องมีเรื่องไม่พอใจฉันอยู่”

“...”

“มีอะไรก็พูดมาสิซองอู”

พระเอกหนุ่มถอนหายใจพร้อมหันหน้าหนีแววตาคมที่จ้องมองมาราวกับกำลังบังคับให้เขาพูด ซองอูหันกลับมามองอีกคนอีกครั้งก่อนจะพยายามสะบัดแขนตัวเองออก แดเนียลรวบแขนเล็กไว้ด้านหลังของคนตัวเล็กกว่าและรั้งเอวบางเข้ามาสวมกอดเอาไว้แน่น

“อ๊ะ! บอสปล่อยผมนะ!W

“ชู่ว! ข้างนอกคนเยอะนะซองอู อยากให้คนอื่นมาเจอเหรอว่าเธอกับฉันมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันแค่ไหน”

“หึ! อย่างบอสน่ะจะมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับใครกี่คนก็ได้ไม่ใช่เหรอ? ทั้งอดีตภรรยา ทั้งลูกสาวนายทุนญี่ปุ่น ไหนจะลูกสาวนายทุนปาร์คอีก แค่อยู่เฉยๆก็มีสาววิ่งเข้าหาแทบไม่หยุด ทำไมไม่ไปหาคนพวกนั้นล่ะ มาหาผมทำไม”

“ไปเอาเรื่องลูกสาวนายทุนปาร์คกับลูกสาวนายทุนฮิโรกิมาจากไหน”

ซองอูหันขวับมามองใบหน้าหล่อก่อนจะคว่ำปาก ที่ถามแบบนี้แสดงว่ามันจริงสินะ ซองอูขบเม้มริมฝีปากล่างของตัวเองก่อนจะหลบสายตาคม พ่นลมหายใจออกมาแรงๆและเอ่ยตอบอีกคนออกไป

“ได้ยินคนที่บริษัทพูดกัน”

“ก็เลยเชื่อ?”

“หรือว่ามันไม่จริงล่ะครับ!”

ซองอูหันกลับมาถามด้วยดวงตาที่รื้นไปด้วยหยาดน้ำ แดเนียลจ้องมองแววตาแข็งกร้าวของคนตรงหน้าก่อนจะยกยิ้ม รอยยิ้มที่ราวกับกำลังเยาะเย้ยนั่นทำให้ซองอูรู้สึกหงุดหงิด อยากสะบัดตัวให้หลุดออกจากอ้อมแขนแข็งแรงนี่แต่ก็ทำไม่ได้ แดเนียลดึงอีกคนไปที่โซฟา ทิ้งตัวเองนั่งลงบนโซฟานั่นก่อนจะรั้งเอวบางให้ลงมานั่งคร่อมตัก ซองอูหันหน้าหนีแต่ก็ยอมนั่งนิ่งๆเพราะอีกคนสวมกอดเอาไว้แน่น

“เธอหึง?”

“เปล่าซะหน่อย! ผมจะไปหึงบอสทำไมกัน!”

“เธออาจจะชอบฉัน”

“อย่าคิดไปเองสิ”

“ก็ถ้าคิดไปเองแล้วมันมีความสุขก็อยากคิดไปเองนะ”

ซองอูหันกลับมามองค้อนคนอายุมากกว่าก่อนจะฟาดมือลงบนอกแกร่งอย่างแรง แดเนียลหัวเราะออกมาอย่างช่วยไม่ได้ ก็คนบนตักของเขาน่ะน่ารักเกินไป แดเนียลรั้งร่างเล็กให้เข้ามาใกล้ก่อนจะกดจูบลงบนกลีบปากนุ่มเบาๆ ซองอูดันตัวเองออกและมองอีกคนพร้อมใบหน้าที่ไม่พอใจสุดๆ

“ไปรู้อะไรมาบ้าง”

“ภรรยาเก่ามาขอคืนดี นายทุนญี่ปุ่นจะให้ลูกสาวแต่งงานด้วย ส่วนนายทุนปาร์คก็เอาลูกสาวใส่พานมาให้”

“โอ้! รู้เยอะเหมือนกันแฮะ”

“ผมไม่ได้อยากได้คำชมหรอกนะ!”

แดเนียลยกยิ้มก่อนจะยกมือขึ้นลูบแก้วของอีกคน ใช้ปลายนิ้วโป้งเกลี่ยไปมาบนกลุ่มดาวสามดวงบนแก้มเนียนเกินชาย กดจูบลงไปบนกลุ่มดาวกลุ่มนั้นก่อนจะอธิบายกับอีกคน

“ก่อนอื่นนะ หลิงเฟยไม่ได้มาขอคืนดี”

“แต่คนพวกนั้นบอกว่าที่ไอดอลในค่ายไปจีนบ่อยๆเพราะบอสอาจจะคืนดีกับเธอ”

“ฉันกับหลิงเฟยมีความคิดที่จะตีตลาดจีนมาตั้งแต่ตอนที่แต่งงานกันใหม่ๆแล้ว และตอนนี้เรากำลังโด่งดังที่นั่นก็เลยเพิ่งจะมีโอกาสทำงานร่วมกันจริงๆตอนนี้ ส่วนเรื่องลูกสาวของนายทุนฮิโรกิน่ะฉันปฏิเสธไปเพราะฉันไม่อยากมีปัญหากับทางจีน เธอก็รู้นี่ว่าฉันเป็นอดีตสามีของนายทุนจีนน่ะ ถ้าแต่งงานใหม่กับลูกสาวนายทุนญี่ปุ่น ที่จีนก็มีแต่พังกับพัง”

“แล้วลูกสาวนายทุนปาร์คล่ะ”

“เธอก็น่ารักดี เป็นเด็กพูดง่าย เชื่อฟัง แต่เธอเด็กเกินไป ฉันไม่คิดจะเอาคุกเข้ามาหาตัวหรอกนะ”

“แล้วถ้าสมมุติว่าอีกปีหรือสองปี อายุเธอถึงวัยที่จะแต่งงานกับบอสได้...”

ซองอูทิ้งระยะก่อนจะช้อนตามองอีกคนที่เอาแต่จ้องเขาด้วยรอยยิ้ม พระเอกหนุ่มเม้มปากก่อนจะเหลือบมองไปทางอื่น แดเนียลยกยิ้มกว้างก่อนจะสวมกอดและกดใบหน้าหล่อของอีกคนลงมาซบที่ไหล่กว้าง เขาลูบหัวเล็กเบาๆและเอ่ยตอบออกไป

“เธอนี่น่ารักจริงๆ”

“ใครๆก็บอกว่าผมหล่อ!”

“เธอน่ารักสำหรับฉันก็พอแล้วซองอู ฉันไม่แต่งหรอก เพราะตอนนี้ฉันคิดว่าฉันเจอคนที่ใช่สำหรับฉันแล้วล่ะ”

แดเนียลว่าก่อนจะดันใบหน้าหล่อให้ขึ้นจากบ่า รั้งอีกคนลงมาและกดจูบริมฝีปากอิ่มเบาๆ ซองอูประคองแก้มสากของอีกคนไว้ก่อนจะกดจูบลงไปย้ำๆ ผละจูบออกและมองใบหน้าหล่อของบอส สวมกอดคอแกร่งและเอ่ยอู้อี้กับไหล่กว้าง

“ผมหวงบอส..”

“จะน่ารักแบบนี้ไม่ได้นะซองอู”

“ผมอยากให้บอสสนใจแค่ผม มีแค่ผม...ผมชอบบอสนี่นา”

มือหนาตะปบเข้าที่เอวคอดก่อนบีบเบาๆ ซองอูขยับตัวลุกออกจากตักแกร่ง ถอดเสื้อยืดตัวเก่งของตัวเองออกและวางมันลงบนพื้นใกล้ตัว ทิ้งตัวลงบนตักแกร่งอีกครั้ง วางมือลงบนบ่ากว้างและก้มมองคนที่นั่งอยู่ในระดับต่ำกว่าและเอ่ยกับอีกคนเสียงอ้อน

“มองแค่ผม สนใจแค่ผมได้ไหมครับบอส”

“ไม่คิดเลยนะว่าเธอจะอ้อนได้ขนาดนี้”

“ผมอ้อนได้มากกว่านี้อีก”

ซองอูว่าพร้อมเบะปากออก นิ้วเรียวเกี่ยวเอาเนคไทราคาแพงของอีกคนออกและใช้มันผูกข้อมือตัวเองด้วยการใช้ฟันช่วย จากนั้นเลื่อนมือไปที่กระดุมเสื้อเชิ้ต ปลดมันออกทีละเม็ดอย่างละเมียดจนถุงเม็ดสุดท้าย ใบหน้าหล่อก้มลงลากลิ้นเลียไปตามอกแกร่ง กดจูบจนเกิดรอยแดงก่อนจะลากลิ้นเลียวนยอดอกสีน้ำตาลเข้ม ซองอูลุกจากตักของแดเนียล แทรกตัวนั่งคุกเข่าตรงหว่างขาของคนอายุมากกว่าและอ้าปากงับยอดอกของอีกคน ดูดเม้มจนเกิดเสียงที่ชวนทะลึ่งก่อนจะช้อนตามองอีกคน

“บอสชอบไหมครับ”

“ชอบสิ อ่า..เรียกว่าแดเนียลสิซองอู”

ลิ้นเล็กลากไปตามอกกว้างและขบเม้มสร้างรอยไปตลอดทาง มือบางลูบวนไปตามหน้าท้องแกร่ง ใช้ปลายนิ้วเขี่ยก้อนกล้ามเนื้อบนหน้าท้องนั้น สร้างความสยิวให้เจ้าของร่างแข็งแรงไม่น้อย มือเล็กเลื่อนลงไปที่เข็มขัด ปลดมันออกและรูดซิปลง แดเนียลยกสะโพกขึ้นเมื่อเห็นว่าอีกคนกำลังถอดกางเกงให้ แกนกายใหญ่เด้งออกจากชั้นในตัวบางที่ซองอูเพิ่งถอดมันออกไป มือเล็กคว้าแกนกายใหญ่เอาไว้ด้วยมือเล็กทั้งสองข้างที่ยังคงถูกผูกเอาไว้ รูดมันขึ้นลงช้าๆ ช้อนตามองใบหน้าหล่อก่อนจะแลบล้นเลียช้าๆและอ้าปากดูดส่วนหัวแรงๆ

“อ่าา...ซี๊ดด เด็กดี..”

“แดเนียลชอบไหม..”

“ชอบสิครับ อื้มม..ซี๊ดด”

แดเนียลครางต่ำเมื่อริมฝีปากเล็กอ้าออกกว้างและอมแกนกายของเขาเข้าไปทั้งหมด โก่งคอเพื่อรับเข้าไปจนสุดความยาว ออกแรงดูดจนแก้มตอบก่อนจะขยับหัวขึ้นลงช้าๆเพื่อสร้างความเสียวซ่านให้อีกคน แดเนียลก้มมองการกระทำของอีกคนไม่ละสายตา มือหนายกขึ้นลูบหัวเล็กเบาๆก่อนจะเอ่ยปากชม

“อื้มม..ดี..ซี๊ดด ดีมากซองอู”

“อื้มม..อึก..อ่อก..อื้อๆๆ”

ซองอูเร่งจังหวะจนแทบสำลักเมื่อได้รับคำชมจากอีกคน ความใหญ่โตที่ขยายจนเต็มปากทำให้ซองอูต้องคายแกนกายออกมา แท่งเนื้อร้อนถูกเคลือบด้วยหยาดน้ำลายของซองอู คนตัวเล็กลุกขึ้นยืนก่อนจะยื่นมือไปให้อีกคนแก้เนคไทออกจากมือ แดเนียลดึงเนคไทออกจากมือเล็กและมองดูซองอูที่กำลังถอดกางเกง ร่างบอบบางของพระเอกหนุ่มขึ้นคร่อมที่หน้าขาของบอสใหญ่อีกครั้ง ยกตัวขึ้นและจับแกนกายใหญ่ตั้งตรง กดตัวลงไปกลืนกินแกนกายใหญ่ช้าๆจนมิดลำ สวมกอดลำคอแกร่ง เนื้อตัวสั่นระริกด้วยความเสียวซ่าน

“อ๊ะ..อื้ออ ผ..ผมเสียว”

“อ่า..ตอดของฉันใหญ่เลยนะซองอู ชอบเหรอ?”

“ชอบ..ผมชอบแดเนียล”

ซองอูว่าก่อนจะประกบริมฝีปากร้อนตรงหน้า สอดลิ้นเล็กเข้าไปในโพรงปากของอีกคนพร้อมกับขยับตัวขึ้นลงช้าๆแต่ขึ้นสุดลงสุด มือหนาบีบเฟ้นเอวบางและออกแรงช่วยดันและยกร่างเล็กให้ขยับ แดเนียลขยับเอวสวนขึ้นลงช้าๆตามจังหวะของอีกคน ซองอูผละจูบออกช้าๆก่อนจะใช้ไหล่กว้างของอีกคนเป็นที่ยึด ยกสะโพกขึ้นสูงก่อนจะรัวสะโพกกระแทกช่องทางรักสีแดงสดกับแกนกายใหญ่แรงๆ

“อ๊ะ..อ๊าๆ อึก..ด..แดเนียล”

“ซี๊ดด..ซองอู เธอจะทำฉันคลั่ง”

“อึก..อ๊ะ...ม..มันลึก อื้ออ”

ซองอูว่าก่อนจะยกเข่าขึ้นชันวางบนโซฟา วางมือบนพนักโซฟา เหลียวหลังไปมองตัวเองผ่านกระจกด้านหลังที่สะท้อนภาพแกนกายใหญ่ที่ยังคาในรูสวยก่อนจะขยับสะโพกโยกเอวตัวเองถี่ๆ เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นห้องแต่งตัวแคบๆในสตูดิโอใหญ่นี้ แดเนียลรั้งลำตัวส่วนบนของอีกคนกอดไว้แน่น อ้าปากรับยอดอกสีน้ำตาลอ่อนที่ล่อตาล่อใจอยู่ตรงหน้า

“อ๊ะๆ..อื้ออ..อึก..อ๊า..อ๊า...ด..แดเนียล”

“อา..ซองอู ซี๊ดด..ซองอู อื้มม”

ก๊อกๆ!

เสียงเคาะประตูด้านนอกทำให้ซองอูสะดุ้ง เขาหันไปมองที่บานประตูซึ่งถูกล็อคเอาไว้ เขาก้มมองแดเนียลด้วยสีหน้าที่เหรอหรา แดเนียลกระตุกยิ้มก่อนจะรัวสะโพกอัดกระแทกเข้าใส่อีกคนเสียงดังตั้บๆๆลั่นห้อง ซองอูยกมือขึ้นปิดปากตัวเองแน่น ตัวสั่นระริกอยู่บนตักแกร่ง มือข้างหนึ่งกดหน้าท้องแกร่งไว้ไม่ให้อีกคนกระแทกเข้ามาแรงแต่ก็ไม่ได้ผล

“ซองอู เสร็จหรือยัง? แล้วล็อคประตูทำไม”

“ซี๊ดด ตอบไปสิซองอู”

แดเนียลเอ่ยบอกแต่ก็ไม่ยอมหยุดรัวสะโพก ซองอูกัดปากล่างตัวเองแน่นก่อนจะดันหน้าท้องแกร่งด้วยมือทั้งสองข้าง แดเนียลยอมหยุดสะโพกตัวเองและนั่นทำให้ซองอูสามารถหายใจได้อย่างสะดวก เขาหันไปมองที่ประตูอีกครั้งก่อนจะเอ่ยตอบอีกคนออกไป

“ผมปวดหัวนิดหน่อย ขอนอนพักแปบนึงนะครับพี่จีซอง” ซองอูตอบกลับไปเสียงสั่นเพราะแท่งเนื้อในกายเต้นตุบๆไม่หยุด

“ไหวหรือเปล่า? พักผ่อนสักนิดแล้วไปหาหมอดีไหม”

“ก็ได้ครับ แต่ตอนนี้ผมขอนอน อ๊ะ!!”

ซองอูร้องเสียงหลงทันทีทั้งๆที่ยังพูดไม่จบประโยค คนช่างแกล้งยกยิ้มเมื่อเขาอัดกายกระแทกเข้าไปอย่างแรงทีหนึ่งจนร่างเล็กผวา ซองอูสวมกอดต้นคอแกร่งแน่นก่อนจะทุบไหล่หนาแรงๆ และเพราะเสียงนั่นทำให้จีซองเป็นห่วงไม่น้อย

“ซองอู! ไหวไหม? เกิดอะไรขึ้น”

“ผ...ผมแค่ตกโซฟานิดหน่อย อึก..อย่าสิแดเนียล”

ประโยคแรกพูดกับคนที่อยู่หน้าห้องก่อนจะหันมาดุบอสใหญ่ที่กำลังขยับเอวกระแทกร่างเล็กช้าๆ จีซองเม้มปากกลั้นขำกับคำตอบของซองอูก่อนจะเอ่ยบอกอีกคนออกไป

“โอเค นอนพักสักแปบนึงแล้วกัน พี่จะไปรอที่รถนะ ไม่ไหวก็โทรหานะซองอู”

“พี่จีซองกลับไปก่อนเถอะครับ”

“ทำไมล่ะ?”

“ผ..ผมนัดบอสไว้ เดี๋ยวบอสจะมารับ”

“อ่า โอเค งั้นพี่กลับแล้วนะ พักผ่อนเยอะๆล่ะ”

“ครับ ฝันดีครับ  อื้อ!”

ซองอูถูกกดจูบอย่างแรงจนปากแดงเจ็บไปหมด แดเนียลเผยอปากเล็กน้อยและซองอูรู้ดีว่าเขาควรประกบริมฝีปากร้อนนั้นลงไป สอดลิ้นเข้าไปหยอกล้อกับลิ้นสากก่อนที่ช่วงล่างจะโดนกระแทกหนักหน่วงอีกครั้ง แดเนียลยกร่างเล็กออกจากกายจนแท่งเนื้อหลุดออกจากร่างเล็ก จับคนตัวเล็กกว่าให้หันหลังให้ ซองอูรู้ดีว่าอีกคนต้องการอะไร เขาจับแกนกายใหญ่จ่อที่ช่องทางและทิ่มพรวดเข้าไปทีเดียวจนสุด ขาบางทั้งสองถูกมือหนารวบให้ยกขึ้นเหนือพื้น เอวสอบขยับกระแทกช่องทางรักสีแดงช้ำแรงๆทันที

“อึก..อ๊า! อ๊ะๆๆ ด..แดเนียล..อื้ออ ม..มัน..มัน”

“อ่า..ซองอู ซี๊ดดด ชอบไหมหื้ม”

“ช..อ๊า! ชอบ...ชอบ..อ๊ะๆๆ อ๊า..อ๊า!”

“ซี๊ดด ฉันก็ชอบ..อื้มม”

ว่าก่อนใช้ฟันขบกัดที่ต้นคอขาวด้านหลังแรงๆ ช่องทางรักของพระเอกหนุ่มตอดรัดแกนกายใหญ่ไม่หยุด และยิ่งตอดแรงขึ้นเมื่อส่วนหัวของแท่งเนื้อร้อนกระแทกโดนจุดกระสันของอีกคน ซองอูทิ้งตัวพิงอกกว้างของคนอายุมากกว่า เอียงคอเผยอปากมองอีกคนด้วยแววตาออดอ้อน แดเนียลปล่อยขาของซองอูให้ร่วงลงพื้น สวมกอดเอวบางด้วยสองแขนแกร่งแน่น สะโพกขยับกระแทกไม่หยุดหย่อน

“อื้อ..อื้อ...อ๊ะๆๆ ด..แดเนียล..แด..อื้ออ”

“อ่า..ซองอู...เธอจะสุดยอดเกินไปแล้ว”

แดเนียลลุกขึ้นและอุ้มร่างเล็กให้หันหน้าเข้าหาโซฟา กดหลังเล็กให้โก่งโค้ง ยกขาเรียวยาวของพระเอกคนดังขึ้นวางบนโซฟา ฟาดมือลงบนก้นขาวก่อนจะขยับเอวกระแทกรัวแรงจนร่างเล็กถลา มือบางจิกลงบนพนักโซฟาและร้องครวญครางอย่างสุขสม

“ซี๊ดด อ๊ะ..อ๊ะ! แดเนียล...ด..แด..เนียล”

“อื้ม..เด็กดี...ซี๊ดด อ่าา..ซองอู”

มือหนาบีบเฟ้นเอวบางจนเป็นรอยมือ ฟาดก้นนิ่มและบีบอย่างแรง แหวกก้นกลมออก แทรกแกนกายเข้าไปจนสุด ขยับเอวกระแทกเสยแรงๆเสียจนร่างบอบบางกระตุกถี่ ปลดปล่อยน้ำรักออกมาเลอะโซฟา ร่างเล็กสั่นระริกมือไม้แข้งขาอ่อนจนแทบทรงตัวไม่ไหว อ้อมแขนแกร่งรวบเอวบางไว้และขยับสะโพกกระแทกถี่รัวไม่ยั้ง เกร็งตัวกระตุกและปลดปล่อยน้ำรักใส่ร่างอีกคนจนหมด

“ซี๊ดด อ่า...”

“อึก..แดเนียล...เสียว...เสียวไปหมดแล้ว”

“เกร็งรูไว้นะตอนฉันดึงออก อย่าให้น้ำของฉันไหลออกมาเด็ดขาด”

“อ๊ะ..อื้ออ”

ซองอูร้องเสียงหลงเมื่อเขาเริ่มเกร็งช่องทางตอนที่แดเนียลถอนกายออก แม้จะพยายามโอบรับน้ำรักสีขาวขุ่นไว้หมดแค่ไหน แต่มันก็ยังเยอะจนล้นออกมาอยู่ดี ซองอูทิ้งตัวลงบนโซฟา มองแดเนียลที่กำลังสวมเสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อนจะเอ่ยบอกอีกคนเสียงแหบพร่า

“บอส...ไปห้องผมได้ไหม”

“ไหวเหรอ?”

“..ผมอยากอยู่กับบอสทั้งคืนเลย”

แดเนียลยกยิ้ม เขาเดินเข้าไปหาอีกคน วางมือลงบนพนักโซฟา ก้มลงกดจูบลงบนหน้าผากที่ชื้นเหงื่อก่อนจะอุ้มร่างเล็กลอยหวือขึ้นจากโซฟา วางร่างเล็กบนเก้าอี้หน้ากระจกเงา หยิบทิชชู่มาทำความสะอาดโซฟาก่อนจะยื่นเสื้อผ้าให้กับร่างบอบบางที่นั่งเปลือยอยู่

“สวมให้เรียบร้อย แล้วเดี๋ยวไปต่อที่บ้านฉัน”

สายน้ำจากฝักบัวที่ไหลชโลมร่างสองร่างที่โอบกอดนัวเนียกันอยู่ใต้สายน้ำทำให้บรรยากาศในห้องน้ำร้อนระอุไม่น้อย รสจูบแสนวาบหวามร้อนแรงไม่มีใครยอมใคร มือเล็กทั้งสองข้างถูกรวบขึ้นเหนือหัวด้วยมือใหญ่ของคนอายุมากกว่า แดเนียลขบกัดที่ต้นคอขาวของซองอูก่อนจะงับใบหูเล็กเบาๆจนร่างเล็กร้องเสียงหวาน

“อ๊ะ..อื้ออ แดเนียล”

“ฉันชอบเสียงของเธอจังซองอู”

“อึก..อ...เอาใส่มาสักที”

ซองอูเอ่ยอย่างน่าสงสาร แววตาฉ่ำน้ำมองช้อนอย่างเว้าวอน แดเนียลยกยิ้มก่อนจะยกขาบางข้างหนึ่งขึ้น หยิบเอาแท่งสิลิโคนสีชมพูที่ยังคนทำงานได้ดีออกจากร่างบาง โยนมันทิ้งไปที่ไหนสักที่ในห้องน้ำแคบๆนั่น สอดใส่แกนกายของตัวเองเข้าไปแทนที่และขยับเอวกระแทกร่างเล็กทันที

“อ๊ะ! อ๊าๆ อึก...ซี๊ดด...ช..ชอบ”

“อ่า..ฉันก็ชอบ...เสียงเธอ...ร่างกายเธอ...ฉันชอบไปหมด”

“อึก..แดเนียล...อื้ออ”

ขาบางถูกยกขึ้นทั้งสองข้าง ร่างทั้งร่างของซองอูถูกดันจนติดกำแพง แขนแกร่งรวบร่างเล็กไว้ด้วยมือข้างเดียว ส่วนอีกข้างวางไว้กับกำแพงห้องน้ำ เอวสอบกระแทกกายรัวแรงใส่ร่างเล็กไม่ยั้ง ริมฝีปากหนาดูดดื่มกับริมฝีปากอิ่มที่บวมช้ำจากแรงดูดเม้มของเขาเอง มือหนาเอื้อมไปปิดน้ำ เสียงกระแทกที่แสนน่าอายดังชัดเจนในห้องน้ำที่แสนจะคับแคบ เสียงครวญครางของซองอูสะท้อนดังในห้องน้ำที่ถูกแยกออกมาในส่วนของห้องอาบน้ำซึ่งเป็นกระจกใส แดเนียลวางร่างเล็กลง ถอนกายออกก่อนจะร่างเล็กให้หันหน้าไปหากำแพง สอดใส่แกนกายเข้าไปอีกครั้ง รวบเอวบางไว้ด้วยมือซ้าย วางมือขวาลงบนกระจกใสและเริ่มกระแทกเอวใส่รัวแรงอีกครั้ง

เสียงร้องของซองอูหวีดดังไปทั่วห้องน้ำ เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังรุนแรงจนหูแทบอื้อ เอวหนายกกระแทกร่างบางไม่หยุดหย่อน เนื้อตัวของทั้งสองเปียกชุ่มด้วยน้ำจากฝักบัวก่อนหน้านี้ เสียงหอบหายใจและครางต่ำของแดเนียลทำให้ซองอูแทบคลั่ง เขาหลงใหลผู้ชายคนนี้ ผู้ชายที่เติมเต็มความสุขให้เขาในตอนนี้

“อึก..อ๊ะๆๆ อึก...อ๊า...อ๊า!!”

“ซี๊ดด..ดี...ตอดอีกซองอู”

“อึก...ม..ไม่....ไหว...อ๊ะๆ..ด..แด...อ๊า!!”

ซองอูกระตุกถี่รัวปลดปล่อยน้ำรักออกมาอีกครั้ง มือบางตะเกียกตะกายกับกำแพงด้วยความเสียวซ่านที่ยากจะรับไหว ขาบางสั่นระริกแทบจะล้มแต่แขนแกร่งที่กอดไว้แน่นทำให้เขาไม่ร่วงลงไป แรงตอดรัดจากด้านหลังทำให้แดเนียลคลั่ง เขารัวสะโพกหนักหน่วง เชิดหน้าขึ้นครางลั่นก่อนอัดกระแทกกายเข้าไปแรงๆ ปลดปล่อยน้ำรักเข้าร่างเล็กสุดแรง

“อ่าา..อื้มมม”

ใบหน้าหล่อของชายมีอายุวางลงบนไหล่แคบ กดจูบจนเกิดเสียง สวมกอดร่างเล็กที่แทบหมดสติเอาไว้แน่น ถอนกายออกปล่อยให้น้ำรักไหลย้อนออกมาตามง่ามขาของร่างบอบบาง หยิบเสื้อคลุมมาสวมใส่ให้กับพระเอกคนเก่งก่อนจะอุ้มอีกคนออกไปจากห้องน้ำ วางซองอูลงบนเตียงและขึ้นคร่อมร่างเล็กทันที มือบางของซองอูยกขึ้นวางบนอกแกร่งก่อนจะเอ่ยถามเสียงแผ่ว

“อ..อีกเหรอครับ”

“ครั้งล่าสุดเราทำกันไปเมื่อสองเดือนที่แล้ว ฉันคิดถึงเธอแทบคลั่งแล้วซองอู”

“บอส..อื้ออ อย่าเพิ่งสิครับ”

ซองอูเอ่ยห้ามเมื่อมือหนาลูบไปตามต้นขาด้านใน แดเนียลไม่ฟังคำท้วงของอีกคน เขาแหวกขาบางออกจากกัน แทรกกายเข้าไปที่หว่างขาและจับแกนกายใหญ่ที่ยังตื่นตัวอยู่สอดเข้าไปในช่องทางรักที่บอบช้ำจากการกระทำรุนแรง ซองอูสะดุ้งสุดตัวเมื่อแกนกายใหญ่แทงพรวดเข้าไปทีเดียวจนสุด

“อ่า..ซองอู ฉันคิดถึงเธอ”

“อ๊า! บ..บอส ผม...ผมชอบบอสนะครับ”

“ฉันก็ชอบเธอซองอู”

“อ๊ะ..อ๊า! อ๊าๆๆ”

ช่วงสายของอีกวันแม้วันนี้จะเป็นวันธรรมดาแต่ร่างหนาของเจ้าของบริษัทด้านการบันเทิงยังคงนอนอยู่บนที่นอนในสภาพเปลือยเปล่า ร่างหนาขยับตัวเล็กน้อย คว้าร่างเล็กเข้ามาสวมกอดแน่น คนโดนกอดขยับตัวให้อยู่ในตำแหน่งที่สามารถหาความอบอุ่นได้จากร่างหนา เป็นแดเนียลที่ลืมตาตื่นก่อนและมองใบหน้าหล่อของพระเอกในสังกัดที่ยังคงนอนหลับตาพริ้มเพราะความเหนื่อยล้าจากงานและกิจกรรมเมื่อคืนที่เขารุนแรงด้วยทั้งคืน มือหนายกขึ้นลูบกลุ่มผมสีดำสนิทของอีกคนเบาๆ กดจูบลงบนหน้าผากมนและนอนมองอีกคนที่ยังคงหลับอยู่

เวลาผ่านไปนานแค่ไหนไม่สามารถรับรู้ได้ ซองอูขยับตัวเล็กน้อยและลืมตาตื่นขึ้นมา สิ่งแรกที่เขาเห็นคือใบหน้าหล่อของบอสใหญ่ที่แต้มรอยยิ้มอบอุ่น ริมฝีปากบางถูกฉกชิงไปจากคนอายุมากกว่าก่อนที่เสียงทุ้มจะเอ่ยทักทาย

“อรุณสวัสดิ์ซองอู”

“บอสไม่ไปทำงานเหรอครับ?”

“ไม่ไป ฉันอยากมองเธอหลับ”

ซองอูเม้มปากด้วยความเขิน เขาก้มหน้าลงหลบสายตาคมที่มองมา แดเนียลหัวเราะเบาๆก่อนจะกดจูบลงบนกลุ่มผมสีดำสนิทและลูบมันเบาๆ เสียงทุ้มเอ่ยถามออกมาด้วยความเป็นห่วง

“ลุกไหวไหม?”

“..ไม่น่าไหว”

“ขอโทษนะ เพราะฉันคิดถึงเธอมากเกินไป”

“บอส...แบบนี้มันดีเหรอครับ”

ซองอูเอ่ยถามก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองคนที่สวมกอดเขาเอาไว้ แดเนียลมองซองอูก่อนจะขยับตัวลุกขึ้นนั่ง ดึงร่างเล็กให้ลุกขึ้นมานั่งบนตัก สวมกอดเอวบางและวางคางลงบนไหล่แคบที่นั่งซ้อนตักของเขาอยู่ก่อนจะเอ่ยถามออกไป

“แล้วมันไม่ดียังไง?”

“ผมกับบอสเป็นเจ้านายกับลูกน้อง ทำแบบนี้มันไม่ถูกต้องหรือเปล่า..”

“แล้วความถูกต้องคืออะไร องซองอู”

“...”

“ถ้าฉันรักเธอ ความถูกต้องก็ไม่จำเป็นหรอก”

คำพูดของแดเนียลทำเอาซองอูต้องหันไปมอง คนอายุมากกว่าจ้องมองใบหน้าหล่อของพระเอกหนุ่มด้วยแววตาจริงจัง เขากดจูบลงบนหน้าผากเนียน เลื่อนมาที่แก้ม กดจูบย้ำๆบนตำแหน่งไฝสามเม็ดที่เรียงตัวกันราวกับกลุ่มดาวก่อนจะกดจูบลงบนต้นคอขาว ไหล่แคบและวนกลับมาจูบที่ริมฝีปากนุ่มเบาๆ

“เธอคิดเหมือนฉันใช่ไหม”

“ผม...ผมเองก็รักบอส”

“เรียกบอสอีกทีฉันจะทำให้แรงกว่าเมื่อคืนอีกนะ”

“แดเนียล! ผมรักแดเนียล!”

ซองอูเอ่ยตอบกลับไปแทบจะทันที ไม่เอา..ไม่เอาแบบเมื่อคืนเด็ดขาด! เขาแทบจะหมดสติในรอบที่สาม แต่คนๆนี้กลับทำกับเขาต่อจนสลบไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แดเนียลยกยิ้มก่อนจะกดจูบบนริมฝีปากนิ่มอีกครั้ง สวมกอดร่างเล็กเอาไว้แน่นและเอ่ยบอกเสียงนุ่ม

“ฉันรักเธอซองอู ฉันจะดูแลเธอในทุกสถานะ ทั้งคนรักและเจ้านาย แต่ฉันจะมอบตำแหน่งคนรักให้เธอมากกว่าลูกน้องนะ เพราะตอนนี้เธอเป็นแฟนของฉันแล้ว”

“แล้วถ้าเป็นข่าว..”

“ถึงตอนนั้นจะไม่มีคนรักเธอแล้ว แต่ขอให้จำไว้ว่าฉันคนนี้จะรักเธอแทนคนทั้งโลกเอง”

ซองอูเม้มปากด้วยความเขินอายก่อนจะกดจูบลงบนริมฝีปากหนาของอีกคน  สวมกอดร่างใหญ่เอาไว้แน่นและยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่ได้ แดเนียลสวมกอดร่างบอบบางของพระเอกหนุ่มที่คนทั้งประเทศหลงใหล แต่สำหรับแดเนียล องซองอูคือนางเอกประจำตัวของเขาก็พอ

“แดเนียล”

“หื้ม?”

“คุณอายุ 36 จริงๆเหรอ?”

“ทำไมถามแบบนั้นล่ะ จะดูใบเกิดฉันไหม?”

“เปล่า..แค่ผมสงสัยว่าผู้ชายวัยใกล้จะ 40 นี่...เอวดีแรงดีขนาดนี้ได้ยังไง”

แดเนียลหัวเราะออกมาเสียงดัง เขาดันตัวอีกคนลงบนเตียงและฟัดแรงๆด้วยความหมั่นเขี้ยว ซองอูหัวเราะคิกคักด้วยความจั๊กจี้ แดเนียลหยุดหยอกล้ออีกคนและหอมแก้มของอีกคนแรงๆ

“ที่ฉันคึกขนาดนี้เพราะอะไรยังไม่รู้อีกเหรอ?”

“เพราะอะไรครับ”

“เพราะเธอทั้งตอดทั้งรัด ทั้งสวนกลับฉันทุกเม็ดเลยยังไงล่ะ”

“แดเนียล!”

“เอาล่ะ นี่ก็เช้าแล้ว ฉันขอกินเธอเป็นอาหารเช้าแล้วกัน”

“ม..ไม่เอาแล้ว แดเนียล แด..อ๊า!!”

END

 คุณบอสคะ ถนอมแฟนป้ายแดงหน่อยค่ะ เดี๋ยวจะไปทำงานไม่ไหวกันพอดี

าด่หดาวหสดการ ฮื้ออออ จบแล้วค่ะ บอสซีรี่ย์ แงๆๆๆ 

ความชายวัยสามสิบก่าๆแต่เอวดีไม่มีตก เยดุจนน้องพระเอกสลบคาเตียง

แล้วมาพบกับบอสได้อีกในเล่มนะคะ มาดูกันว่าถ้าแมวพยศมากๆบอสจะจัดการยังไง

ฝากสกรีมฟิคที่แท็ก #นอรซ ด้วยนะคะ ร๊ากกกกกส์