DADDY [ong fem!] (2/2) [kdn x osw]
แม่ของฉันแต่งงานใหม่กับผู้ชายที่ฉันหลงรักตั้งแต่แรกพบ
ฉันเหมือนผู้หญิงไม่ดีที่ต้องการเขาแม้ว่าเขาจะเป็นคนของแม่ก็ตาม
และเมื่อแม่ของฉันเสียชีวิตไปได้สองปี
ฉันก็มีอะไรกับพ่อเลี้ยงของตัวเอง
จากเหตุการณ์วันนั้นจนถึงวันนี้ก็เกือบจะสองเดือนแล้วที่เอิงและดนัยได้ทำเรื่องที่ไม่เหมาะสมลงไป
เช้าหลังจากวันนั้นดนัยออกจากบ้านไปตอนเช้าตรู่และกลับมาอีกทีหลังเที่ยงคืน
เป็นแบบนี้แทบทุกวันจนเอิงอดคิดไม่ได้ว่าอีกคนพยายามหลบหน้าเธอ
แต่เธอก็ยังคิดเข้าข้างตัวเองว่าดนัยอาจจะมีงานที่ไม่สามารถละทิ้งได้
แต่แม้แต่วันหยุดที่เธอไม่เคยได้เจอหน้าดนัยเลยมันก็ทำให้อดคิดไม่ได้จริงๆ
“คุณหนูคะ
รถพร้อมแล้วค่ะ”
เสียงของแม่บ้านที่เข้ามาเรียกเธอทำให้เธอที่ยังหวีผมอยู่ต้องหันไปมอง
เอิงหยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพายไว้ที่ไหล่และมองหน้าแม่บ้านที่ยืนรอเธออยู่
“แด๊ดดี้ออกไปทำงานแล้วเหรอคะ?”
“คุณผู้ชายอยู่ในห้องค่ะ
วันนี้ไม่ได้ออกไปทำงาน”
“เดี๋ยวหนูขอไปบอกแด๊ดดี้ก่อนนะคะ”
แม้จะไม่ได้เจอหน้าแต่เธอก็ยังอยากได้ยินเสียงอีกคนทุกครั้งที่ได้โอกาส
เอิงเดินไปที่ห้องของอิงองและดนัยที่อยู่ด้านในสุดของบ้าน
เคาะประตูเบาๆเพื่อเป็นสัญญาณบอกคนด้านในและเอ่ยออกไปเสียงหวานแต่กลับดูเศร้าหมอง
“แด๊ดดี้คะ
หนูไปโรงเรียนแล้วนะคะ”
“ตั้งใจเรียนนะครับ”
มีเพียงเสียงทุ้มนุ่มหูและประโยคเดิมที่เธอได้รับกลับมาจากอีกคน
เอิงยกยิ้มเพียงเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไปจากบริเวณหน้าห้อง
ดนัยที่อยู่ด้านในถอนหายใจออกมาและยกมือขึ้นลูบหน้าตัวเองเบาๆ เขาทำเรื่องเลวทรามร้ายแรงลงไป
จะมีหน้าไปพบเอิงได้ยังไง ในหัวใจของเขายังคงรักและคิดถึงอิงอร
แต่เขาก็ต้องยอมรับว่าเอิงเองก็เป็นคนสำคัญในชีวิตแม้ว่าตอนนี้เขาจะไม่แน่ใจว่าอยู่ในฐานะลูกเลี้ยงเหมือนเคยหรือเปล่า
ปฏิทินบนโต๊ะทำงานที่ถูกวงเอาไว้ด้วยปากกาสีแดงมันตรงกับวันนี้
ดนัยหยิบมันขึ้นมาดูและได้แต่ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ วันนี้เป็นวันเกิดอายุครบ 18 ปีของเอิง
เขายังไม่พร้อมที่จะเจอหน้าเธอ แต่เขาอยากจะฉลองให้เธอเหลือเกิน
“เมธ
มึงว่างไหม?”
เอิงเดินเข้าไปในตึกเรียนหลังจากที่คนขับรถมาส่งมาหน้าโรงเรียน
เธอถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้เพราะวันนี้ก็เป็นอีกวันที่เธอไม่ได้เจอหน้าดนัย
และพนันได้เลยว่าวันนี้ตอนกลับจากโรงเรียน
เธอก็จะไม่มีวันได้เจอหน้าผู้ชายคนนั้นแน่นอน
“เอิง”
“....”
“เอิงครับ”
“..อ้าว
เรม มาตั้งแต่เมื่อไหร่”
“เรามาสักพักแล้วล่ะ
ทำไมทำหน้าไม่สดใสเลยล่ะครับ”
“เรามีเรื่องไม่สบายใจนิดหน่อยน่ะ”
เอิงตอบก่อนจะฉีกยิ้มออกไปให้กับ
เรม ประธานนักเรียนที่แอบชอบเธอมาตลอดหลายปี
เรมพยายามจีบเธอมาหลายครั้งและแน่นอนว่าเธอไม่เคยแสดงออกว่าให้ความหวัง
แต่เรมก็ยังคงพยายามแม้ว่าเธอจะไม่ได้ใส่ใจเขาเลยก็ตาม
“ไม่เอาน่า
วันนี้วันเกิดเอิงนะครับ ยิ้มหน่อยสิ”
“วันเกิดเหรอ?”
“ลืมวันเกิดตัวเองเหรอเอิง”
“..เปล่า
แค่สับสนวันเดือนปีนิดหน่อย”
“สุขสันต์วันเกิดนะครับเอิง”
เรมยื่นกล่องของขวัญขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ให้กับอีกคน
เอิงรับมันมาถือไว้ก่อนจะเงยหน้ามองเรมที่ยืนยิ้มอยู่
เธอแกะมันออกและเปิดกล่องไปเจอกับสมุดบันทึกลวดลายน่ารัก
เธอยกยิ้มและเงยหน้ามองเจ้าของกล่องของขวัญในมือ
“น่ารักจัง
ขอบคุณนะ”
“ไม่เป็นไร
เห็นเอิงยิ้มได้ เราก็ดีใจแล้ว”
เอิงยิ้มและก้มมองของขวัญวันเกิดอีกครั้ง
สมุดบันทึกที่เธอใช้บันทึกเรื่องราวในแต่ละวันกำลังจะหมดพอดี
และแน่นอนว่าเรื่องราวในสมุดพวกนั้นมีแต่เรื่องของดนัยทั้งหมด
เธอรักเขา..รักมากจนยอมแม้กระทั่งเป็นผู้หญิงไม่ดีในสายตาของดนัย
วันนี้เป็นวันที่เธอเกิดมาจากท้องของผู้หญิงที่ดนัยรัก และคนๆนั้นคือแม่ของเธอ
เอิงฉุกคิดและเม้มปากอย่างไม่สบายใจ
แต่ทำยังไงได้ล่ะ..เธอรักผู้ชายคนนั้นหมดหัวใจแล้ว
เลิกเรียนแล้วเป็นเวลาสี่โมงกว่าๆที่รถของที่บ้านมารอรับหน้าโรงเรียน
เอิงขึ้นไปนั่งบนรถและบอกคนขับรถว่าเธอจะไปสุสานเพื่อไหว้หลุมศพของแม่เสียหน่อย
เธอแวะซื้อดอกไม้ที่แม่ของเธอชอบก่อนจะไปที่นั่น
สุสานที่ชานเมืองยังคงสงบและไร้ซึ่งผู้คน
เอิงเดินเข้าไปหาหลุมศพของคนเป็นแม่เพียงลำพัง
เธอวางดอกไม้ลงบนหลุมศพและมองดูรูปของอิงอรที่ยังคงยิ้มอยู่เสมอ
“คุณแม่คะ
วันนี้หนูอายุครบ 18 ปีแล้วนะคะ
ขอบคุณคุณแม่ที่เลี้ยงดูหนูมาตามลำพังจนหนูเติบโตขึ้นมา
ขอบคุณที่ยอมเจ็บและต่อสู้เพื่อหนูมาโดยตลอด”
เอิงชะงักและพยายามกลั้นก้อนสะอึกที่อยู่ที่คอ
น้ำตาหยดใสไหลรินอาบแก้มเนียน เธอสวมกอดป้ายหลุมศพและร้องไห้ออกมาอย่างเหลืออด
เสียงร้องไห้ของเธอดังระงมไปทั่วบริเวณ
เธอสะอื้นไห้อย่างน่าสงสารแต่กลับไร้ซึ่งผู้ใดกอดปลอบเธอ
“หนู...ฮึก...หนูขอโทษค่ะ
ฮือ..หนูขอโทษที่เป็นคนเลว ฮึก..หนูรักเขา...หนูรักแด๊ดดี้ ฮืออ..หนูรักผู้ชายที่คุณแม่รัก...หนูรักเขาจริงๆนะคะคุณแม่”
“....”
“หนูเป็นลูกไม่ดี
ฮึก..หนูเลวมากเลยใช่ไหมคะคุณแม่...หนูจะทำยังไงดี ฮืออ หนูจะทำยังไงดีคะคุณแม่”
ร่างเล็กสั่นไหวไปตามแรงสะอื้น
เธอสวมกอดป้ายหลุมศพและเอาแต่พูดประโยคเดิมๆซ้ำๆราวกับกำลังสารภาพสิ่งที่เธอทำกับดนัยให้แม่ของเธอได้รับรู้
เวลาผ่านไปนานแค่ไหนไม่รู้ เธอร้องไห้จนแทบไม่มีน้ำตา
เธอพยุงตัวเองลุกขึ้นจากหน้าหลุมศพ
ปาดคราบน้ำตาที่หางตาออกและยกยิ้มออกมาแม้ตาของเธอจะบวมเป่งก็ตาม
“หนูตัดใจไม่ได้จริงๆค่ะคุณแม่...หนูขอโทษนะคะ
หนูรักคุณดนัยจริงๆ”
เอิงเดินกลับไปที่รถและทิ้งไว้เพียงคราบน้ำตาและคำขอโทษมากมายไว้ภายหลัง
เธอไม่รู้เลยว่าการกระทำและคำพูดทุกอย่างของเธอจะมีใครบางคนได้ยิน
หลังต้นไม้ใหญ่นั้นมีร่างหนาของชายที่เป็นเหมือนคนบาปอีกคน
เขามองตามร่างเล็กที่เดินจากไปด้วยความรู้สึกผิด
เขาเดินกลับมาที่หลุมศพและมองดูดอกไม้ช่อใหญ่ที่เอิงเอามาวางไว้เมื่อครู่ เขามองดอกไม้ในมือตัวเองก่อนจะวางลงข้างๆช่อดอกไม้ของเอิง
ดวงตาคมจ้องมองรอยยิ้มบนป้ายศพที่เปื้อนคราบน้ำตาของหญิงสาวก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงทุ้ม
“ผมขอโทษนะอิงอร
ผมทำลายรอยยิ้มของเอิงซะแล้ว”
“...”
“ผมอาจจะเป็นพ่อที่ดีให้เธอไม่ได้
แต่คุณคงไม่ว่าอะไรใช่ไหม ถ้าผมจะมอบความรักที่ผมมีให้คุณมาโดยตลอดและคุณเองก็ปฏิเสธมันมาตลอดให้กับเธอ”
รถยุโรปราคาแพงแล่นไปบนถนนที่ไม่ใช่เส้นปกติที่จะไปบ้านของเธอ
เอิงมองเส้นทางที่คนขับรถพามาด้วยความแปลกใจ
เธอหันมาถามอีกคนแทบจะทันทีเมื่อรู้ว่าทางนี้มันไม่ใช่ทางกลับบ้านของเธอ
“จะไปไหนเหรอคะ?”
“คุณผู้ชายสั่งเอาไว้ว่าให้พาคุณหนูไปที่โรงแรมครับ”
คำพูดของคนขับรถทำให้เอิงรู้สึกใจเต้นแรง
ผู้ชายคนนั้นให้พาเธอไปหาอย่างนั้นเหรอ?
เอิงไม่รู้ว่าตอนนี้เธอควรจะยิ้มหรือกังวลดี
แต่รู้ตัวอีกทีเธอก็มาถึงโรงแรมในเครือของดนัยเสียแล้ว เธอเดินเข้าไปด้านในและได้รับรอยยิ้มทักทายจากพนักงานทุกคน
หญิงสาวถูกพาตัวไปที่ร้านอาหารชั้นบนสุดของโรงแรมระดับห้าดาว
บนนั้นมีร้านอาหารราคาแพงหลายร้าน
และร้านที่เธอถูกพาไปก็คือร้านอาหารที่เธอชอบมากที่สุด
“คุณหนูรอที่นี่นะคะ
อีกไม่นานบอสน่าจะตามมา”
“ขอบคุณค่ะ”
ร้านอาหารที่เงียบสงบไร้ซึ่งผู้คนทำเอาเอิงแปลกใจ
เธอหันไปมองที่โต๊ะอาหารและพบกับของโปรดของเธอหลายอย่าง เอิงยกยิ้มและมองไปรอบๆเพื่อหาอีกคน
ชายใส่สูทที่ยืนอยู่อีกฝั่งของเคาน์เตอร์ทำให้เธอต้องยิ้มกว้างและเรียกออกไปเสียงหวาน
“แด๊ดดี้คะ”
“มาแล้วเหรอครับคุณหนู”
“...คุณอาเมธา”
เมธา
หรือ เมธ เพื่อนสนิทของดนัยและเป็นเลขาที่เขาไว้ใจมากที่สุด
รอยยิ้มเป็นมิตรเช่นทุกทีของเมธาไม่ได้ทำให้เอิงรู้สึกดีสักนิด
เธอผิดหวังเหมือนโดนหักอก เธอมองไปรอบๆและเอ่ยถามหาอีกคน
“แด๊ดดี้ล่ะคะ?”
“อาจจะไม่มา”
“..หมายความว่าไงคะ”
“ดนัยให้อามาฉลองวันเกิดกับเอิงเพราะดนัยมันไม่ว่าง
อยากดื่มอะไรไหมครับ? เดี๋ยวอาทำให้”
“ไม่ค่ะ
หนูจะกลับแล้ว”
หญิงสาวพูดก่อนจะเดินกลับไปที่ประตูร้าน
แต่เสียงของเมธาที่เรียกเอาไว้ทำให้เธอต้องชะงักฝีเท้าและหันไปมองหน้าอีกคนแทบจะทันที
“ผิดหวังขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“คุณอากับแด๊ดดี้กำลังเล่นอะไรกันคะ?
ปั่นหัวหนูแบบนี้สนุกมากนักเหรอ?!”
“ไม่อยากรู้เหตุผลเหรอว่าดนัยมันทำไปทำไม”
“หนูไม่จำเป็นต้องรู้อะไรแล้วค่ะ
แค่นี้ก็รู้แล้วว่าแด๊ดดี้รังเกียจหนูแค่ไหน”
พูดเองในใจก็เจ็บจนแทบจะหมดแรงก้าวเดิน
เมธาถอนหายใจก่อนจะเดินออกมาจากเคาน์เตอร์
เดินเข้าไปหาอีกคนที่น้ำตาคลอก้าวขาไม่ออก เขาดึงร่างเล็กเข้ามาสวมกอดและลูบหัวอีกคนเบาๆ
“ไม่เอาน่าเอิง
ดนัยมันไม่ได้คิดแบบนั้นหรอก”
“คุณอาเป็นเพื่อนแด๊ดดี้นี่คะ
จะแก้ตัวยังไงก็ได้ หนูเป็นคนน่ารังเกียจสำหรับแด๊ดดี้”
“แล้วเราไปทำอะไรไว้ล่ะ
ทำไมมันต้องรังเกียจเราด้วย”
เอิงมองหน้าเมธาที่ดันตัวเธอออกมามอง
หญิงสาวเม้มปากแน่นก่อนจะหันหน้าหนีและไม่ยอมพูดอะไรออกมา
เมธาถอนหายใจและยกมือลูบหัวอีกคนเบาๆก่อนจะเอ่ยออกไป
“อาสนิทกับไอ้ดนัยมาก
รู้ใช่ไหม?”
“...”
“แล้วคิดว่าเรื่องที่เรากับมันมีอะไรกันแล้วอาจะไม่รู้เหรอ?”
“..คุณอาจะต่อว่าหนูก็ได้นะคะ
หนูเป็นคนเลว หนูรักผู้ชายคนเดียวกันกับคุณแม่”
เมธาหัวเราะในลำคอเบาๆก่อนจะดึงร่างเล็กไปนั่งที่โต๊ะอาหาร
เธอยอมนั่งลงแต่โดยดี เมธารับหน้าที่รินน้ำผลไม้ให้กับเด็กน้อยที่คิดไปเองทั้งหมด
เอิงหยิบน้ำขึ้นมาดื่มก่อนจะวางลงและเงยหน้ามองคนอายุมากกว่าที่ยืนอยู่
“เราไม่ได้รักคนเดียวกันกับแม่หรอกนะ”
“หมายความว่าไงคะ?”
“ดนัยมันรักอิงอรฝ่ายเดียวต่างหาก”
“...ไม่จริง
คุณแม่ไม่แต่งงานกับแด๊ดดี้หรอกถ้าไม่รัก”
“ก็พูดยากนะ
ให้มันพูดเองดีกว่า”
เมธาว่าก่อนจะมองเลยไปด้านหลัง
ดนัยที่หลบอยู่หลังตู้เก็บไวน์เดินออกมาและยกยิ้มให้กับหญิงสาวที่นั่งอยู่บนโต๊ะอาหาร
เมธายกยิ้มก่อนจะก้มลงพูดกับเอิงที่อยู่ใกล้กัน
“สุขสันต์วันเกิดนะครับเอิง
อาหมดหน้าที่แล้ว กลับก่อนนะ”
เอิงหันกลับมาและยกยิ้มให้อีกคน
มือหนาลูบหัวเธออีกครั้งก่อนจะเดินออกไปจากร้าน ดนัยเดินมาถึงโต๊ะอาหารและนั่งลงบนเก้าอี้อีกตัวที่ว่างอยู่
เขามองหน้าเอิงที่ใกล้จะร้องไห้เต็มทีก่อนจะลูบแก้มเนียนเบาๆ
“ขอโทษนะที่แด๊ดคอยหลบหน้าหนูตลอด”
“..แด๊ดดี้เกลียดหนู”
“ไม่ใช่ครับ
แด๊ดดี้ไม่ได้เกลียดหนู...แต่รู้สึกรักจนรู้สึกผิดต่างหาก”
เอิงคว่ำปากก่อนที่น้ำตาจะไหลรินอาบแก้ม
เธอพุ่งเข้ากอดอีกคนและปล่อยโฮออกมาเสียงดังอย่างไม่คิดจะอายใคร
ดนัยทำได้แค่กอดเธอไว้และลูบหลังปลอบใจ ปล่อยให้เธอร้องไห้จนเหนื่อยและหยุดไป
เอิงนั่งลงบนตักของดนัยตามที่อีกคนจัดท่าให้
มือหนาลูบแก้มเนียนและเช็ดน้ำตาให้ก่อนจะหอมแก้มเบาๆ
“เลิกร้องไห้ได้แล้วครับ
แด๊ดดี้ไม่ชอบเห็นหนูร้องไห้เลย”
“หนูรักแด๊ดดี้นะคะ
รักมากๆ”
“รู้แล้วค่ะ
แด๊ดดี้ก็รักหนู”
“ทำไม..ถึงพูดว่าคุณแม่ไม่ได้รักแด๊ดดี้ล่ะคะ”
ดนัยมองหน้าของหญิงสาวที่นั่งอยู่บนตักของเขา
เขาส่งยิ้มให้อีกคนก่อนจะกอดเอาไว้แน่น
เขาซบใบหน้าหล่อลงบนไหล่แคบและเล่าถึงเรื่องที่เธอต้องการรู้ให้เธอฟัง
“แด๊ดดี้รักอิงอรมาตลอด
รักตั้งแต่ที่เจอกันครั้งแรก ตลอดเวลาแด๊ดดี้พยายามเขาหาเธอ
แต่เธอก็ปฏิเสธมาโดยตลอดเช่นกัน
และเรื่องการแต่งงานของเรามันก็เหมือนข้อตกลงในการแต่งงาน
ว่าแด๊ดดี้จะต้องดูแลหนูในวันที่เธอจากไปแล้วยังไงล่ะ”
“คุณแม่รู้ก่อนแต่งงานกับแด๊ดดี้เหรอคะ
ว่าคุณแม่ป่วย”
“ใช่
วันที่แม่หนูเครียดจนแทบจะปลิดชีวิตตัวเอง แด๊ดดี้อยู่ข้างๆเธอ คอยรับฟังและปลอบใจ
เพราะว่ารักมากเลยยื่นข้อเสนอไปว่าถ้าเธอยอมแต่งงานด้วย
แด๊ดดี้จะดูแลทั้งคุณแม่และหนูให้ดีที่สุด อิงอรไม่เคยรักแด๊ดดี้เลย
ไม่เคยเลยสักครั้ง”
“แล้วทำไม..คุณแม่กับแด๊ดดี้ถึงมีอะไรกันล่ะคะ”
“เธอคงจะสงสารแด๊ดดี้ล่ะมั้งคะ
แม้แต่วันสุดท้ายก่อนที่เธอจะสิ้นใจ
เธอก็จับมือของแด๊ดดี้และบอกว่าขอโทษที่ไม่เคยตอบแทนความรักได้เลย และขอบคุณที่ดูแลและรักเธอจนวินาทีสุดท้ายจริงๆ”
“...แด๊ดดี้เสียใจมากเลยใช่ไหมคะ?”
“แด๊ดคิดว่าแด๊ดทำดีที่สุดแล้วล่ะครับ
และตอนนี้แด๊ดดี้ก็ได้รับการตอบแทนจากอิงอรแล้ว นั่นก็คือหนูไง”
“หนูจะเป็นตัวแทนของคุณแม่ก็ได้นะคะ..”
“ไม่ค่ะ
หนูไม่ใช่ตัวแทนของอิงอร แต่หนูคือความรักที่แด๊ดสัมผัสได้ อังศุมาริน”
เอิงสวมกอดร่างของดนัยเอาไว้แน่นและซบใบหน้าหวานลงบนไหล่กว้าง
ความอบอุ่นจากร่างกายของดนัยทำให้เธอรู้สึกดี
รอยยิ้มของเธอปรากฏบนใบหน้าหวานอีกครั้ง ดนัยสวมกอดร่างเล็กและยกยิ้มเช่นกัน
เอิงดันตัวเองออกจากร่างหนาและมองใบหน้าหล่อของชายวัยใกล้จะสี่สิบก่อนจะเอ่ยบอกออกไป
“หนูรักแด๊ดดี้นะคะ”
“แด๊ดดี้ก็รักหนูค่ะ
สุขสันต์วันเกิดนะคะคนดี”
.
.
.
“อึก..แด๊ดดี้ขา..อ๊ะ!”
เสียงครวญครางของเอิงดังขึ้นเมื่อปลายลิ้นร้อนสัมผัสลงไปบนยอดอกสวยสีชมพูที่ไม่เคยผ่านมือชายใด
หน้าอกขนาดเล็กสมส่วนไม่ได้ทำให้ดนัยรู้สึกหงุดหงิดแม้แต่น้อย
เขากลับรู้สึกชอบที่มันช่างน่ารักเหมาะกับเอิงเสียจริงๆ
เขาขบเม้มยอดอกสีสวยของหญิงสาวจนร่างเล็กสั่นสะท้าน
ผละริมฝีปากออกมองใบหน้าขาวที่ตอนนี้แดงก่ำเพราะแรงอารมณ์
“หนูสวยมากเลยรู้ไหมคะ”
“แด๊ดดี้ก็หล่อ..หนูหลงแด๊ดดี้ไปหมดแล้ว”
“ปากหวานเชียว
ขอแด๊ดชิมหน่อยสิคะ”
มือเล็กยื่นไปด้านหน้าก่อนที่ดนัยจะโน้มตัวลงกอดและกดจูบลงบนริมฝีปากอิ่ม
แตะปลายลิ้นลงบนกลีบปากนุ่มก่อนจะสอดเข้าไปสัมผัสความร้อนของโพรงปากเล็ก
เกี่ยวลิ้นร้อนตวัดไปมาหยอกล้อจนเกิดเสียงน่าอาย
มือหนาบีบคลึงหน้าอกสวมของอีกคนก่อนจะเลื่อนมือลงต่ำ สอดเข้าไปใต้กระโปรงนักเรียนแล้วลูบไปตามเนินเนื้อฉ่ำน้ำให้อีกคนครางอื้ออึงไม่หยุด
“อึก..อื้ออ...อ๊ะ”
“เปียกหมดแล้วนะคะคนเก่ง”
“อึก..อย่าแกล้งหนู
อ๊ะ..แด๊ดดี้ขา อื้ออ”
ดนัยดึงชั้นในออกจากใต้กระโปรงนักเรียนและใช้มือแหวกขาเล็กสองข้างออกจากกัน
ก้มมองดูเนินเนื้อสวยฉ่ำน้ำจนเจ้าของร่างบอบบางเขินอายจนต้องยกมือปิดบังส่วนอวบอูมของตัวเอง
ดนัยยกยิ้มก่อนจะยกร่างเล็กขึ้นนั่งบนตัก ลูบไล้ไปตามเอวคอดก่อนจะกดจูบลงบนซอกคอขาวเบาๆ
“หนูน่ารักขนาดนี้ได้ยังไงคะเอิง”
“แล้วแด๊ดดี้ไม่ชอบเหรอคะ”
“ชอบสิคะ
ไม่สิ..รักเลยล่ะ”
ดนัยปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของตัวเองออกและถอดมันทิ้งลงข้างเตียงอย่างไม่ใยดี
ร่างกายที่กำยำไม่สมอายุที่มากขึ้นทำให้เอิงรู้สึกหลงใหลผู้ชายตรงหน้ามากขึ้น
เธอลูบไล้ไปตามหน้าท้องที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม
ช้อนตามองคนอายุมากกว่าก่อนจะกดจูบลงบนต้นคอแกร่งเบาๆพร้อมกระซิบข้างหู
“หนูรักแด๊ดดี้นะคะ”
ว่าจบ
ลิ้นเล็กก็แตะลงบนต้นคออีกคน ลากลิ้นเลียไปมาและกดจูบสร้างรอยรักไว้จนเด่นชัด
มือเล็กสวมกอดร่างหนาเอาไว้และผละใบหน้าหวานออก
กดจูบปลายคางและลากลิ้นตวัดเลียเบาๆราวกับกำลังยั่วยวนอีกคนให้อารมณ์พลุกพล่าน
ดนัยรวบเอวบางไว้แน่น กดร่างเล็กลงบนเตียงและถอดกางเกงออกอย่างไม่รีรอ
แกนกายใหญ่ดีดตัวออกจากกางเกงแทบจะทันที เอิงกัดปากล่างและยกขาชันบนเตียง
อ้าออกกว้างและเลื่อนมือบีบคลึงหน้าอกตัวเองไปมายั่วยวนอีกคน
“แด๊ดดี้ขา...รักหนูเยอะๆเลยนะคะ”
“แด๊ดจะรักหนูให้สมกับที่หนูรักแด๊ดเลยค่ะ”
มือหนารั้งขาอีกคนให้เข้ามาแนบชิด
จับแกนกายใหญ่รูดรั้งขึ้นลงจนเห็นส่วนปลายแดงเรื่อ กดปลายแกนกายถูไปตามร่องเสียวฉ่ำน้ำก่อนจะกดเข้าไปด้านในพรวดเดียวมิดลำ
“อ๊า!! อึก..แด๊ดดี้ขา..ห...หนูจุก
อื้ออ”
“อ่า..แต่หนูรัดแด๊ดแรงมากเลยค่ะ”
“อึก..หนู...หนูเจ็บ
ข..ขยับเลยค่ะ”
ดนัยยกร่างเล็กขึ้นแนบอก
สวมกอดเอวบางไว้แน่นเช่นเดียวกับเอิงที่สวมกอดร่างหนาเอาไว้แน่น
มือหนาเลื่อนลงไปบีบคลึงสะโพกเล็กเบาๆก่อนจะกดสะโพกอีกคนกระแทกลงแกนกายใหญ่
ร่างเล็กสะดุ้งแต่ครางเสียงหวานราวกับพอใจ
มือหนาดันร่างเล็กออกและกดลงมาอีกทีจนสุด ร่างเล็กสั่นระริกแต่กลับยกยิ้มอย่างพอใจ
“อ๊ะ..อื้ออ
ซี๊ดด..หนูชอบ”
“ชอบเหรอคะ?
เด็กทะลึ่ง”
“อึก..ห้ามว่าหนู”
เอิงว่าก่อนจะยกขาขึ้นนั่งยอง
ใช้ไหล่กว้างเป็นที่ยึดหลักก่อนจะขย่มกายขึ้นลงกระแทกแกนกายใหญ่อย่างเอาแต่ใจ
เสียงครวญครางและลีลาของเอิงที่ไม่ประสีประสาทำเอาดนัยแทบคลั่ง
เขาก้มมองส่วนแข็งขืนของตัวเองที่ผลุบเข้าออกในร่างของลูกเลี้ยงด้วยความพอใจ
“ซี๊ดด..อ่า...เอิงครับ
แด๊ดดี้เสียว”
“อ๊ะๆๆ
อื้มมม ห..หนูชอบ..อึก..ลึกจัง อ๊า!”
“อ่า..แรงๆสิครับ...แด๊ดก็ชอบ”
ร่างเล็กโผกอดต้นคอแกร่งและขยับตัวกระแทกพร้อมร่อนเอวอย่างเอาใจ
ร่างเล็กกระตุกอย่างแรงและปลดปล่อยน้ำรักออกมาชโลมแกนกายใหญ่
เอิงกอดร่างของอีกคนเอาไว้แน่นพร้อมเนื้อตัวที่สั่นระริก ดนัยสวมกอดเอวบางเอาไว้แน่นเช่นกันและขยับเอวรัวแรงกระแทกร่างเล็กที่เพิ่งปลดปล่อยไป
“อ๊า!! อึกๆๆ..แด๊ดดี้ขา...แด๊ด...อ๊า! ส..เสียว อื้ออ”
“ซี๊ดด..รัดอีกสิคะเอิง
อื้มมม”
“ห..หนูม...ไม่ไหว..อ๊ะ...อ๊า!!”
เอิงกระตุกอีกครั้งพร้อมน้ำรักสีใสที่ทะลักออกมา
เอวแกร่งยังคงกระแทกไม่หยุดแม้ร่างเล็กจะปล่อยตัวให้กระแทกไม่ยั้งแม้ว่าจะปลดปล่อยไปถึงสองครั้ง
เนื้อตัวของทั้งสองคนแนบชิดกันจนลมแทบผ่านไม่ได้ เอิงเกร็งตัวอีกครั้งและดนัยเองก็ใกล้ปลดปล่อยเต็มที
“ซี๊ดด..เอิง...ปล่อยแด๊ดก่อน...อื้มม
ไม่ไหวแล้ว”
“ม..ไม่ค่ะ
อ๊าๆ อึก..ป...ปล่อยในตัวหนู”
“แต่หนูจะท้อง
ซี๊ดด เอิง...อ่า”
“ไม่...ปลอดภัยค่ะ
อ๊า! ห...หนูจะ..อึกๆๆ
อ๊า!!”
“เอิง...เอิง! อ่าา!”
แรงตอดรัดจากร่างเล็กทำเอาดนัยกระตุกเกร็งและปลดปล่อยน้ำรักเข้าไปในร่างเล็กอย่างช่วยไม่ได้
เอิงยังคงกอดเขาแน่นและร่างกายก็กระตุกไม่หยุด
ดนัยกดจูบลงบนหน้าผากมนก่อนจะกดจูบริมฝีปากอิ่มเบาๆ
“ห..หนูรักแด๊ดดี้”
“แด๊ดดี้ก็รักหนูนะคะ”
“อึก...วันนี้วันเกิดหนู
แด๊ดดี้ต้องตามใจหนูนะคะ”
“ได้สิครับคนเก่ง”
“ถ้างั้น...อีกครั้งนะคะแด๊ดดี้”
.
.
.
“อ๊ะๆๆ
อ๊า!!
แด๊ดดี้..แด๊ดดี้คะ! หนู..อื้ออ หนูเสียว อ๊า!!”
“คืนนี้แด๊ดจะรักหนูให้สุดๆไปเลยค่ะ
เอิงของแด๊ด”
END
จบไปแล้วนะคะสำหรับแด๊ดดี้
และแน่นอนค่ะทั้งหมดตั้งแต่เด็กเนิร์ดถึงตอนนี้จะถูกรวมไว้ในเล่มนะคะ
แถมมีสเปเชียลของเมียเจ๊ เด็กเนิร์ดและคุณบอสด้วยนะคะ
ใครสนใจรูปเล่มสามารถสั่งและดูรายละเอียดได้ที่ทวิตเตอร์ของเราเลยนะคะ
ฝากสกรีมแท็ก #นอรซ ด้วยนะคะ ^^
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น